Menu
Morela, mirabelka, śliwka i śliwka
modele choroby
Te 4 owoce pestkowe i ich relewanty mogą być traktowane podobnie do modeli, które podajemy dla Taphrina, Shot Hole, Brown Rot, Scab i Rust.
Znaczenie niektórych chorób roślin różni się w zależności od rośliny. Częściowo wynika to z różnej odporności lub podatności na nie albo z różnych klimatów uprawy.
Model zagrożenia mszycami
Warunki:
- rano, gdy słońce wznosi się i spada wilgotność względna, optymalna temperatura od 20°C do 32°C - wskazany dobry lot.
- Jeśli temperatury nie są w optymalnym zakresie (zbyt zimno/gorąco) lub jest zbyt mokro (wilgotność liści) ryzyko maleje.
- Wyjściem jest ryzyko dzienne.
Tak więc optymalne temperatury i spadające wilgotności względne podczas poranka wskazują na dobry dzień lotów. Kiedy w nocy jest wilgotno i temperatury są zbyt niskie, jest to złe dla propagacji. To samo, gdy w ciągu dnia jest gorąco i wilgotno.
Xanthomonas arboricola
Symptomy
- liście na brzoskwini: małe, bladozielone do żółtych, okrągłe lub nieregularne plamy. Plamy powiększają się, stają się ciemniejsze do głęboko purpurowych, brązowych lub czarnych. Miejsca chorobowe odpadają, nadając im wygląd otworów po strzałach. Pozostaje darfowy pierścień tkanki chorobowej. Zainfekowane liście żółkną i opadają.
- liście na owocach śliwy: objawy mogą być różne, duże, zapadnięte, czarne zmiany lub tylko małe, przypominające wgłębienia, w zależności od odmiany.
- gałązki brzoskwini: wiosenne raki występują na zimujących gałązkach i na pędach wodnych przed wytworzeniem zielonych pędów; najpierw małe, nasączone wodą, ciemne pęcherze (1-10 cm), czasem opasują gałązkę, co powoduje zamieranie jej wierzchołka. Poniżej martwego miejsca (tu obecne są bakterie) powstaje ciemna, tzw. czarna wyprawa.
- gałązki śliwy, moreli: kanarki są wieloletnie i rozwijają się na gałązkach w wieku 2 i 3 lat.
Xanthomonas arboricola pv. pruni jest choroba bakteryjna i jest wymieniona jako szkodnik kwarantannowy na liście A2 EEP. Bakteria atakuje głównie gatunki Prunus spp. a w szczególności uprawy owocowe takie jak migdały, brzoskwinie, wiśnie, śliwki i morele. X. arboricola występuje obecnie na całym świecie, ale po raz pierwszy został znaleziony i opisany w Ameryce Północnej (nie jest do końca jasne, czy stamtąd się rozprzestrzenił, czy też ma naturalnie szeroki zasięg występowania).
Biologia
Xanthomonas arboricola jest tlenową, gram-ujemną bakterią.
Bakteria zimuje w przestrzeniach międzykomórkowych kory, floemu i ksylemu parenchymy drzewa brzoskwiniowego. Na śliwie i moreli w jednym sezonie powstają letnie kanty, które rozwijają się następnej wiosny i stanowią źródło inokulum. Również pąki śliw i opadłe liście są źródłem zimowania choroby bakteryjnej.
Wiosną bakterie zaczynają się namnażać i powodują pękanie epidermy - zmiany są widoczne i nazywane są rakiem wiosennym. Inokulum z tych kanarków to rozprzestrzeniające się przez deszcz i wiatr i infekują zdrowe tkanki roślinne poprzez aparaty szparkowe. Na tych liściach rozwijają się zmiany chorobowe, które wydzielają bakterie i nazywane są infekcjami wtórnymi.
Kły letnie rozwijają się w zielonej tkance pędu, ale są zamknięte przez warstwę perydermy i w okresie letnim wysychają, co ogranicza żywotność bakterii - dlatego też kły letnie na śliwie i brzoskwini nie mają większego znaczenia jako miejsca zimowania i początkowych infekcji w następnym sezonie. Na ogół to właśnie późne infekcje pędów, występujące właśnie w czasie deszczu i podczas opadania liści jesienią, stanowią podstawowe źródło inokulum dla następnej wiosny.
Modelowanie X. arboricola
Czujniki: Temperatura powietrza, Humidtiy względna, Leafwetness i Precipitation.
w FieldClimate.com mamy trzy modele X. arboricola, w zależności od fazy rozwojowej rośliny/infekcja różnego materiału roślinnego (infekcja kwiatów, liści i owoców) oraz model rozmnażania.
Chorobie bakteryjnej sprzyjają m.in. ciepłe, umiarkowane pory roku z temperaturą 10-28°C, lekkie i częste opady deszczu z silnym wiatrem i rosą. Możliwe jest lokalne rozproszenie przez deszczówkę w sadach.
Klasy nasilenia zależą od inokulum (epidemiologia z ubiegłego roku, podatność odmiany i warunki pogodowe).
1. Modelowanie infekcji kwiatowej
Temperatura od 15°C do 30°C, wilgotność liści większa niż 0.
Na wykresie określono słabe porażenie kwiatostanu, umiarkowane i silne porażenie nie zostało obliczone (musi osiągnąć 100% na linii), ponieważ okres zwilżenia liści był zbyt krótki.
2. Modelowanie infekcji owoców i liści (do określenia infekcji niezbędne są dodatkowe opady)
Temperatura od 15°C do 30°C, opady większe niż 0, wilgotność liści większa niż 0, nie jest to noc.
Również ten model rozdziela infekcje na słabe, umiarkowane i ciężkie w zależności od sumy opadów. . Słaba infekcja (temp. między 15 a 30°C, opady i zwilżenie liści) została wyznaczona 16 czerwca ze względu na opady i długi okres zwilżenia liści po nich oraz temperatury (10-17,5°C) w tym czasie. Nie obliczono infekcji umiarkowanej (suma opadów > 2 mm) (ale prawie 98% infekcji), jak również infekcji silnej (suma opadów > 5 mm) w tym czasie.
3. Indeks propagacji
Temperatura pomiędzy 15 a 30°C, wilgotność liści większa niż 0 lub wilgotność względna większa niż 80%. Reset wszystkich 48 godzin. Wykres pokazuje propagację 70% w dniu 19 lipca.
Monilla SPP. na śliwce i moreli
Brunatna zgnilizna, powodowana przez Monilia spp. (Monilia laxa, Monilia fructigena oraz Monilia fructicola) należą do najbardziej niszczycielskich chorób na owocach pestkowych w Europie.
Symptomy
Objawami choroby brunatnej zgnilizny jest zgorzel kwiatów, a także zielona końcówka gałązek z powodu przenikanie patogenu do otwartego kwiatu przez znamiona słupków lub pylników. Powoduje to zwykle więdnięcie całej części jednorocznej gałązki. Liście zaczynają zwisać w dół, później stają się brązowe i sztywne, ale zwykle nie opadają na glebę, pozostają na drzewie do wiosny następnego roku. Niekiedy, zwłaszcza w wilgotnych warunkach, widoczne są kropelki gumy, które są objawem kolonizacji grzyba, jak również założonych kantów.
Porażone owoce pokryte są plamami gnilnymi, z których wyłaniają się brodawkowate sporodochia (hyphe) z konidiami formy "letniej". Dodatkowo późną jesienią i zimą na porażonych gałązkach grzyb wytwarza sporodochia formy "zimowej". Z czasem silnie porażone owoce ulegają zmumifikowaniu. Wyrastająca w takich mumiach grzybnia stopniowo agreguje się w skleroty. Takie owoce pozostają na drzewie przez zimę.
Temperatura i czas trwania wilgotności są ważnymi czynnikami środowiskowymi, decydującymi o częstości występowania infekcji em>.M. laxa na kwiatach. Monilia laxa jest dobrze przystosowane do stosunkowo niskich temperatur w okresie wiosennym i powodują infekcje w temperaturach tak niskich jak od 5°C w bardzo krótkim czasie trwania zwilżenia. Do zakażenia aktywnego kwiatu przez stimę nie jest potrzebna duża ilość wilgoci na liściach. Wilgotność liści jest potrzebna tylko do kiełkowania konidiów. Dlatego zakażenie młodych owoców wymaga dłuższego okresu zwilżenia liści. Aby zainfekować młody owoc musi powstać appressoria, a wolna wilgoć jest potrzebna do wytworzenia ciśnienia, które umożliwi wniknięcie kołka infekcyjnego do komórki epidermy. W dojrzałych owocach małe blizny na owocach pozwalają na zakażenie bez kołka infekcyjnego, a wymagany czas zwilżenia liści ponownie się skraca.
Na stronie M. laxa Model w fieldclimate.com oblicza ryzyko zakażenia Monilią w zależności od wilgotność liści i temperatura powietrza.
Modelowanie klimatu pola: Prawdopodobnie należy skrócić czas, potrzebny na infekcje w czasie kwitnienia. Dlatego model skraca infekcje w obszarze od 2000 do 4800 stopni na godzinę powyżej 5°C.
Wykres przedstawia czas potrzebnego zwilżenia liści w zależności od aktualnej temperatury.
Literatura:
- Michailides, T., Luo, Y., Ma, Z., and Morgan, D.P. 2007. Brown Rot of Dried Plum in California: New Insights on an Old Disease. Online. APSnet Features. doi: 10.1094/APSnetFeature-2007-0307 (http://www.apsnet.org/publications/apsnetfeatures/Pages/BrownRot.aspx).
- Tian, S. P. and Bertolini, P. (1999), Effect of Temperature during Conidial Formation of Monilinia laxa on Conidial Size, Germination and Infection of Stored Nectarines. Journal of Phytopathology, 147: 635-641. doi: 10.1046/j.1439-0434.1999.00440.x
- Fourie i Holz 2006: Infekcja ran owoców śliwy przez unoszące się w powietrzu konidia Monilinia laxa
Otwór strzałowy
Shot hole jest powodowany przez patogen grzybowy Wilsonmyces carpophilus.
Najgroźniejsza na morelach, ale występuje na wszystkich owocach pestkowych. Patogen grzybowy infekuje liście, gałązki i owoce.
Symptomy
Na zainfekowanych liściach pojawiają się małe brązowe plamy z czerwonawymi brzegami (około 1 mm średnicy), plamy te rozszerzają się do większych okrągłych zmian (około 3 mm średnicy). Plamy te zasychają i wypadają z liścia, dając wygląd otworu na strzały. Na porażonych gałązkach widać wyraźnie wycięte brązowe marginesy z negrotyczne centrum, które nie odpada, ale sączy duże ilości gumy. W dalszym okresie lignifikacja porażonych gałązek jest utrudniona, a zmiany chorobowe przeradzają się w kanki. W ciężkich przypadkach może dojść do przedwczesnej defoliacji drzewa.
Na owocach pojawiają się najpierw małe, okrągłe, głęboko fioletowe plamy. W miarę postępu choroby objawy różnią się w zależności od rodzaju owoców. Na morelach plamy stają się brązowe, uniesione i szorstkie, nadając owocom wygląd parchów. Na brzoskwiniach i nektarynkach strupy przekształcają się w głębokie wgłębienia.
Na zakażonych owocach pojawiają się plamy gumy, a w ciężkich przypadkach pęknięcia skórki.
Grzybica otworu strzałowego przeżywa w zakażonych pączkach. Jest w stanie zainfekować liście, łodygi i owoce podczas zimne, deszczowe okresy pogodowe wiosną i jesienią. Potrzebne są okresy deszczowe do zainfekowania zdrowych organów roślin.
Grzyb jest w stanie utrzymywać się przez kilka lat w kanalikach lub pąkach zainfekowanych gałązek. Gdy tylko warunki są sprzyjające może kontynuować rozwój, nawet w okresie zimowym. Na wiosnę konidia są rozpryskiwane przez deszcz do kwiatów i młodych liści i je infekuje. W okresach niesprzyjających (suche warunki) konidia zachowują żywotność przez kilka miesięcy. Deszcz jest konieczny do rozproszenia, a do kiełkowania potrzebne są wilgotne warunki. Grzyb jest w stanie rosną powyżej 2°C.
Gdy wilgoć jest ciągła przez co najmniej 24 godziny, a temperatura wynosi powyżej 2°C, są zapewnione warunki do infekcji. Gdy temperatury są wyższe w sezonie wegetacyjnym, do kiełkowania patogenu grzybowego wymagane są krótsze okresy wilgoci; na przykład w temperaturze 25°C potrzeba tylko 6 godzin. Zarodniki rozprzestrzeniają się głównie przez rozpryskiwanie wody i w suchych warunkach mogą pozostać żywotne przez kilka miesięcy. W sprzyjających warunkach zarodniki mogą być wytwarzane z zakażonych pąków i uszkodzeń pędów przez cały sezon wegetacyjny. Większość odmian brzoskwini, nektaryny, moreli i migdałów wydaje się być bardzo podatna. Wiśnia i śliwa są mniej podatne i wykazują objawy tylko na liściach i owocach, gdy występują dłuższe okresy wilgoci późną wiosną i wczesnym latem.
Na stronie FieldClimate Model zakażenia dla choroby "shot hole" pokazuje linie postępu infekcji dla słabych, umiarkowanych i silnych infekcji. Model jest podobny do modelowania parcha jabłoni. Na początku maja infekcja przez dziurę w pędzie została zainicjowana przez deszcz. Wilgotność liści i wysoka wilgotność względna utrzymywała się wystarczająco długo, aby zakończyć słabą i silną infekcję.
Mączniak rzekomy
Mączniak rzekomy jest chorobą występującą powszechnie na wielu rodzajach roślin. Kilka grzybów mączniaka powoduje podobne choroby na różnych roślinach (m.in. Podosphaera gatunki na jabłkach i owocach pestkowych; gatunki Sphaerotheca na jagodach i owocach pestkowych; Erysiphe necator na winorośli). Grzyby mączniaka wymagają na ogół warunki wilgotne aby uwolnić zimujące zarodniki i aby te zarodniki mogły wykiełkować i zainfekować tkanki roślinne. Nie jest jednak potrzebna wilgoć, aby grzyb mógł się zadomowić i rozwijać po zainfekowaniu rośliny. Mączniak rzekomy zazwyczaj sprzyja ciepły, klimaty typu śródziemnomorskiego.
Mączniaka można łatwo rozpoznać na większości roślin przez białą do szarej, proszkowatą grzybnię i wzrost zarodników, które tworzą się po obu stronach liści, kwiatów, owoców i na pędach. Na owocach drzew w miejscu infekcji powstaje szorstka, korkowata plama na skórce.
Wszystkie grzyby mączniaka wymagają do rozwoju żywej tkanki roślinnej. Na wieloletnich żywicielach liściastych, takich jak winorośl, malina i drzewa owocowe, mączniak rzekomy przetrwa z jednego sezonu na drugi w infected buds or as fruiting bodies zwanych chasmothecia, które zamieszkują na korze kordonów, gałęzi i łodyg.
Większość grzybów mączniaka rośnie w postaci cienkiej warstwy grzybni na powierzchni zaatakowanej części rośliny. Zarodniki, które są podstawowym środkiem rozprzestrzeniania się, stanowią większość wzrostu mączniaka i są wytwarzane w postaci łańcuchów, które można zobaczyć przy użyciu soczewki. Natomiast zarodniki mączniaka rosną na rozgałęzionych łodygach, które wyglądają jak małe drzewka. Również kolonie mączniaka są szare, a nie białe i występują głównie na dolnej powierzchni liści.
Zarodniki mączniaka są przenoszone przez wiatr do roślin żywicielskich. Chociaż wymagania wilgotnościowe dla kiełkowania są różne, wiele gatunków mączniaka może kiełkują i zarażają w przypadku braku wody. W rzeczywistości zarodniki niektórych grzybów mączniaka są zabijane, a kiełkowanie i wzrost grzybni są hamowane przez wodę na powierzchniach roślin. Umiarkowane temperatury i cień to z reguły najbardziej sprzyjające warunki dla rozwoju mączniaka, ponieważ zarodniki i grzybnia są wrażliwe na ekstremalne ciepło i bezpośrednie światło słoneczne.
Grzyb ten zimuje w postaci grzybni wewnątrz pąków kwiatowych, a do infekcji pierwotnej dochodzi, gdy z zainfekowanych pąków wyrastają liście. Do infekcji wtórnych dochodzi, gdy konidia powstałe w wyniku infekcji pierwotnych i kolejnych infekcji wtórnych są nawiewane lub rozpryskiwane przez deszcz na podatne tkanki. Na infekcję podatne są owoce (przed stwardnieniem) i soczyste przyrosty końcowe.
Średnie temperatury minimalne, optymalne i maksymalne dla S. pannosa wynoszą około 5°, 24° i 24°C. Znacznie więcej konidiów powstaje w suchym powietrzu niż w wilgotnym we wszystkich temperaturach (C.E. Yarwood, Soliman Sidky, Morris Cohen, Vincent Santilli; 1954)
Mączniak rzekomy występuje powszechnie w warunkach podobnej wilgotności względnej i temperatury jak mączniak rzekomy wiśni.
Model klimatu pola: Choroba grzybowa jest modelowana przez czynniki: temperaturę i czas trwania zwilżenia liści. Na przykład 11 maja okres zwilżenia liści w warunkach umiarkowanej temperatury sprzyjał rozwojowi choroby i można było określić ryzyko 100%.
Literatura:
- C.E. Yarwood, Soliman Sidky, Morris Cohen, Vincent Santilli (1954): Temperature relations of Powdery Mildews. HILGARDIA. A Journal of Agricultural Science Published by the California Agricultural Experiment Station. University of California. Volume 22/Number 17.
Taphrina leaf curl
Kędzierzawość liści brzoskwini (patogen grzybowy: Taphrina deformans) jest chorobą grzybową, która może powodować silną wczesną defoliację i straty w plonie na prawie wszystkich odmianach brzoskwiń i nektaryn.
Symptomy
Najczęstszy i najbardziej rzucający się w oczy objaw kędzierzawości liści występuje na liście (foliage). Porażone liście są silnie zdeformowane i często wykazują różnorodne zabarwienie (od jasnozielonego i żółtego do odcieni czerwieni i purpury). Grzyb powoduje szybki i przypadkowy rozrost komórek merystematycznych na brzegach liści, co powoduje, że liście stają się w różnym stopniu pomarszczone, zwarte i poskręcane (fot. 2). W miarę dojrzewania tych zainfekowanych liści na ich powierzchni powstają nagie askospory zawierające askospory patogenu, co nadaje im pylisty wygląd, po czym liście brązowieją, wysychają i opadają z drzewa.
Wiele zakażone owoce spadają wcześnie i pozostają niezauważone; te, które pozostają, mogą stać się krzywy na końcu łodygi jak mały żółty kabaczek, podczas gdy inne rozwijają się czerwonawo-fioletowo i mają "brodawkowate" deformacje na powierzchni.
Cykl chorobowy
Patogen ten występuje powszechnie niemal wszędzie tam, gdzie uprawia się brzoskwinie. Patogen grzybowy zimuje w postaci konidiów (blastospory, zarodniki "hifalopodobne") w chronionych miejscach w korze i wokół pąków. Do zakażeń pierwotnych dochodzi w okresie wczesnej wiosny. Począwszy od momentu nabrzmienia pąków aż do pojawienia się pierwszych liści z pąków. Infekcje na młodych liściach brzoskwini występują przy. temperatury od 10°C do 21°C. Niewiele infekcji występuje w temperaturze poniżej 7°C. Infekcje pojawiają się głównie wtedy, gdy deszcz wymyć zimujące zarodniki do pąków i niskie temperatury wydłużenie czasu rozwoju liści (są one przez długi czas narażone na działanie patogenu, zanim w pełni się rozwiną i będą w stanie oprzeć się penetracji grzyba). Jeśli temperatury po obrzęku pączka są ciepło i liście szybko się rozwijają, zakażenia rzadko się zadomowić, nawet gdy wystąpią wiosenne deszcze. Do zakażenia liści potrzebna jest wilgoć pochodząca z deszczu (lub innych czynników) przez ponad 12,5 godziny, ale tylko wtedy, gdy temperatura podczas okresu mokrego jest niższa niż 61°F (wynosi 16°C). Maksymalna infekcja występuje, gdy drzewa są mokre przez 2 lub więcej dni, co jest częstym zjawiskiem na zachód od Kaskad. Mimo infekcji, objawy mogą się nie pojawić, jeśli temperatura utrzymuje się powyżej 69°F (21°C). Owoce są podatne po opadnięciu płatków do czasu, gdy temperatura powietrza utrzymuje się powyżej 19°C. Do zakażenia owoców potrzebny jest opad deszczu o wielkości 0,5 cala i wilgotność przez 24 godziny.
Ryzyko Taphrina defomans infekcję oblicza się w FieldClimate na dwa sposoby:
- z wykorzystaniem wartości temperatury (stary model).
- wykorzystując nagromadzenie deszczu w ciągu ostatnich kolejnych godzin i temperaturę w tym okresie. Dalej model ten uwzględnia również czas inkubacji (czas, kiedy objawy są widoczne w terenie), wykorzystując do obliczeń temperaturę poniżej 19°C.
Oba modele są dostępne w FieldClimate pod hasłem "Taphrina Leaf Curl disease".
Model zakażenia Taphrina pruni
Jak wskazuje nazwa gatunku, Taphrina pruni (niem.: Narren- oder Taschenkrankheit) infekuje owoce Prunus domesticus (śliwa) i Prunus spinosus (tarnina) tworząc kieszonkowe śliwki. Zaraża również pędy tarniny, powodując ich zahamowanie lub spuchnięcie.
Patogen grzybowy T. pruni nie wytwarza owocników. Zarodnik kiełkuje na powierzchni rośliny (tworzy appressorium) i wnika w miąższ szukając schronienia dla pożywienia. Zainfekowane owoce mają tendencję do wydłużania się, często bardziej z jednej strony niż z drugiej, co prowadzi do powstawania kieszonkowych kształtów. Grzyb askomiketowy T. pruni wytwarza swoje zarodniki w rurkach zwanych asci (liczba mnoga; liczba pojedyncza = ascus). Asci przenikają przez powierzchnię owocu, gdzie końcówka uwalnia się pod wpływem ciśnienia, wystrzeliwując zarodniki w powietrze.
Źródło: Microfungi on land plants: An Identification handbook. Richmond Publishing.
Symptomy
Galaretka jest zwykle znana jako "śliwka kieszonkowa", jednak alternatywą są "śliwka głodowa", "pęcherznica" i "śliwka szydercza". Galaretka pojawia się na rozwijającym się owocu, czyniąc go niejadalnym i powodując powstanie wydłużonej, spłaszczonej, pustej w środku, pozbawionej pestek galaretki w dowolnym kolorze od jasnozielonego, przez szary do jasnopomarańczowego. Powierzchnia galaretki staje się pofałdowana i pokryta grzybem, co objawia się białym nalotem askospor wytwarzających strzępki. Całkowicie niejadalne owoce kurczą się i w większości opadają. Niektóre zimują na drzewie. Pędy, na których znajdują się zdeformowane owoce, również mogą się zagęszczać i rosnąć z deformacją. Liście są mniejsze i pasiaste, a pędy mogą być nabrzmiałe, bladożółte i zabarwione na czerwono. Zimne i wilgotne warunki pogodowe sprzyjają kiełkowaniu zarodników, podczas gdy ciepła i sucha pogoda powoduje niskie infekcje.
W FieldClimate modelujemy ryzyko zakażenia Taphrina pruni w zależności od rzeczywista temperatura. Temperatura musi być poniżej 16°C.
Literatura:
- Reakcja niektórych roślin uprawnych śliwy na naturalne zakażenie Taphrina pruni (Fuck.) Tul., Fusicladium Pruni DUCOMET i Tranzschelia pruni-spinosae PERSOON DIETEL Mitre Ioana jr. 1) , V. Mitre1) , Erzsebet Buta1) , Ioana Mitre1) , Andreea Tripon1) , R. Sestras1)*.
Model parcha owoców pestkowych
Parch owoców pestkowych jest wywoływany przez grzyb patogeniczny dla roślin Cladosporium carpophilum. Patogen ten występuje na brzoskwiniach, nektarynach, morelach i śliwach, przy czym straty są na ogół większe na brzoskwiniach niż na pozostałych owocach.
Choroba poraża gałązki, liście i owoce. Najpoważniejsze szkody wynikają z infekcji owoców.
Symptomy
Zmiany na owocach zaczynają się jako małe, okrągłe, zielonkawe plamy. Plamy te pojawiają się dopiero w połowie wzrostu owocu, mimo że infekcja nastąpiła wcześniej (około 6-7 tygodni po opadnięciu płatków). Starsze zmiany mają około 1/4 cala średnicy i nabierają pylistego lub aksamitnego, zielonego wyglądu. Liczne zmiany są zwykle skupione w pobliżu końca szypułki owocu (to miejsce jest wystawione na działanie słońca). Rozległe plamy mogą powodować pęknięcia owoców, które służą jako punkty wejścia dla wielu grzybów gnijących na owocach. Owoce mogą również przedwcześnie opadać lub nie nadawać się do dobrego przechowywania.
Porażone mogą być również liście. Na spodniej stronie liścia pojawiają się małe, okrągłe i żółtozielone plamki. Tkanka roślinna może wyschnąć i opaść, pozostawiając otwory po strzałach. W porze deszczowej zainfekowane liście zwykle wcześnie opadają.
Na gałązkach kanarki zaczynają się jako małe, czerwonawe zmiany na przyrostach z bieżącego sezonu. Rozwijają się one powoli i mogą być widoczne dopiero w połowie lata. Małe kanarki mają nieregularne brzegi, ale nie powodują zapadnięć na korze.
Na gałązkach grzybnia (lub konidia) hibernuje w postaci ciemnobrązowych, kulistych komórek. Z zimującej grzybni na wiosnę wytwarzane są konidia, które przenoszone są na liście i owoce przez wiatr lub deszcz. Warunki sprzyjające rozwojowi choroby to. temperatury powyżej 16°C dla wytwarzania zarodników, ponad 10°C (optymalnie 22°C do 27°C) dla kiełkowania zarodników i między 2°C a 35°C dla rozwoju choroby. Wkrótce następuje kiełkowanie i wnikanie do tkanek roślinnych. Inokulacje i infekcje trwają do około miesiąca przed dojrzewaniem owoców. W miarę wzrostu grzyba na owocu, grzybnia przylega ściśle do powierzchni pomiędzy włoskami, tworząc matę krótkich, pulchnych komórek, z których powstają konidiofory i konidia. Miąższ brzoskwini nie jest penetrowany, ale bliski kontakt grzyba z zewnętrznymi komórkami umożliwia wchłanianie substancji odżywczych z owocu przez nienaruszone ściany. Najwyraźniej doszło do uszkodzenia komórek zewnętrznych.
W FieldClimate ryzyko zakażenia Caldosporium carpophilum jest określone przez wilgotne warunki wiosną i wczesnym latem po opadnięciu płatków. Choroba jest zwykle poważniejsza u obszary nisko położone, zacienione i wilgotne z niski ruch powietrza.
W FieldClimate określamy infekcje w zakresie temperatur od 7 do 24°C, z optimum temperaturowym około 20°C.
Model FieldClimate oblicza w zależności od czasu trwania wilgotności liści i temperatury model ryzyka dla Cladosporium carpohilum.
Choroba rdzy
Rdzę wywołuje patogen grzybowy Tranzschelia discolor.
Symptomy
Częstymi objawami choroby są kanty gałązek, uszkodzenia liści i uszkodzenia owoców. Nie wszystkie objawy mogą wystąpić w każdym sezonie wegetacyjnym.
1. Kanki na gałązkach
Pierwszymi objawami wiosną są kanty gałązek. Kły te rozwijają się po opadnięciu płatków, wiosną podczas rozwoju owoców na jednorocznym drewnie. Objawy są widoczne jako pęcherze i podłużne pęknięcia kory.
Infekcja rozpoczyna się od nasiąkniętych wodą zmian, które pęcznieją i pękają w tkance epidermalnej gałązki. Kłykciny znajdują się najczęściej na górnej, czerwonawej stronie gałązki. Po kilku dniach (w zależności od temperatury) kanarki dojrzewają i wytwarzają rdzawobrązowe, pudrowe masy spezializowanych zarodników (urediniospory). Te urediniospory są kolczaste i ostro zwężone u podstawy. Pod koniec sezonu można jeszcze zaobserwować stare pęknięcia, które mogą się utrzymać w następnym sezonie, ale nie są już produkowane żywotne zarodniki.
2. Uszkodzenia liści
Zmiany na liściach rozwijają się zwykle po powstaniu kłączy wiosną i mogą trwać do jesieni. Defoliacja może wystąpić, gdy duża liczba infekcji znajduje się na pojedynczych liściach. Pierwsze zainfekowane liście znajdują się w pobliżu pęknięć gałązek (źródło infekcji). Zmiany rozwijają się jako bladożółte, zielonkawe plamy widoczne na obu powierzchniach liścia. Zmiany stają się jasnożółte, kanciaste i z wiekiem nekrotyczne w środku. Na dolnych powierzchniach liści można znaleźć liczne krostki zarodników (uredinia). Stają się one rdzawobrązowe z powodu wytwarzania pudrowych mas zarodników. Pod koniec sezonu zmiany na liściach stają się brązowe do czarnych i wytwarzają dwukomórkowe teliospory. Zmiany na liściach mają kanciasty kształt, są niewielkich rozmiarów i rdzawobrązowe.
3. Uszkodzenia owoców
Zmiany na owocach rozwijają się w sezonie wegetacyjnym po wystąpieniu objawów na liściach. Na dojrzałych, żółtych owocach pojawiają się najpierw brązowe plamy z zielonymi aureolami. Gdy owoce czerwienieją, aureole stają się zielonkawo-żółte. Na każdym owocu rozwijają się liczne infekcje, które mogą prowadzić do wtórnych infekcji przez inne patogeny grzybowe, jak np. Monilinia, Colletotrichum, Alternaria lub Cladosporium.
Patogen
Patogen grzybowy atakuje rośliny z rodzaju Prunus, w tym migdał, morelę, wiśnię, brzoskwinię, nektarynkę, śliwę. Grzyb ten można podzielić na specjalne formy, w zależności od gospodarza, u którego występuje. Formy te to. T. discolor f. sp. persicae na brzoskwini, T. discolor f. sp. dulcis na migdałach, T. discolor f. sp. domesticae na śliwce.
Grzyb posiada wiele stadiów przetrwalnikowych, które rozwijają się na dwóch różnych żywicielach (żywicielach zastępczych). Jedynym żywicielem zastępczym, który został zgłoszony z Kalifornii jest Zawilec zwyczajny (Anemone coronaria) (Ranunculaceae). Różne stadia przetrwalnikowe to urediniospory, teliospory, bazidiozy i aeciospory. Tylko urediniospory i teliospory występują na Prunus sp.
Jednokomórkowe, rdzawobrązowe urediniospory wytwarzane są na brzoskwini i mogą ją ponownie zainfekować. Ta wtórna infekcja oraz dodatkowo wytwarzanie zarodników i reinfekcja powodują epidemiczne uszkodzenia brzoskwini. Teliospory, które rozwijają się późno w sezonie na brzoskwini nie są w stanie ponownie zainfekować brzoskwini. Po przezimowaniu teliospory kiełkują i wytwarzają spory bazidialne, które infekują żywiciela zastępczego Anemone coronaria.
Aeciospores, które są produkowane na A. coronaria zarażać tylko Prunus spp. a w wyniku infekcji powstaje wiosną pierwszy cykl urediniospor. A. coronaria jest rzadki w stoczniach kamieniarskich i prawdopodobnie nie jest źródłem pierwszej infekcji w stoczniach.
Grzyb prawdopodobnie przezimował w postaci grzybni w zainfekowanym drewnie owocowym z poprzedniego lata lub jesieni. Wiosną infekcje te przekształcają się w sęki na gałązkach i to one są co roku źródłem pierwotnego inokulum. Urediniospory z kanarków gałązkowych infekują liście, gdzie w zmianach chorobowych wytwarzane są kolejne zarodniki i w sprzyjających warunkach choroba przybiera charakter epidemiczny.
Źródło: Adaskaveg JE, Soto-Estrada, A, Förster, H, Thompson, D, Hasey, J, Manji, BT, Teviotdale, B. (2000) Peach rust caused by Tranzschelia discolor in California. University of California. Agriculture and Natural Resources.
Warunki zakażenia - wyjście w FieldClimate
Urediniospory są rozpraszane przez wiatr i opady. Kiełkują w szerokim zakresie temperatur od 5°C do 30°C z optymalnym zakresem temperatur 10-25°C. Żywotność inokulum i wilgoć są głównymi czynnikami determinującymi okresy infekcji.
Infekcje liści i gałązek mogą wystąpić w szerokim zakresie okresu wilgotności (12 do 36 godzin) i temperatury (15 do 25°C). W kontrolowanych warunkach optymalny okres wilgotności i temperatura dla infekcji wynosiły od 18 do 36 godzin w temperaturze od 15°C do 20°C. Okres inkubacji po zakażeniu wynosi 8 do 10 dni, natomiast okres inkubacji dla objawów na gałązkach wynosi 4 do 6 tygodni w temperaturze 20°C.
Chłodzenie porcji
Chłodzenie
Drzewa owocowe rozwijają swoje pąki wegetatywne i owocowe latem, a gdy zbliża się zima, rozwinięte już pąki przechodzą w stan uśpienia w odpowiedzi na krótszy dzień i niższe temperatury. Ten stan uśpienia chroni pąki przed nadchodzącą zimną pogodą. Po wejściu w stan spoczynku pąki są odporne na temperatury znacznie poniżej zera i nie rosną w odpowiedzi na ciepłe dni w środku zimy. Pąki pozostają w stanie uśpienia do czasu, gdy zgromadzą wystarczającą ilość jednostek chłodu (CU). Kiedy wystarczające schłodzenie gromadzi się, pąki są gotowe do wzrostu w odpowiedzi na ciepłe temperatury. Tak długo jak jest wystarczająca ilość CUs, pąki kwiatowe i liściowe rozwijają się normalnie. Jeśli pąki nie otrzymują wystarczających temperatur chłodzenia w okresie zimowym do całkowitego zwolnienia spoczynku, u drzew wystąpi jeden lub więcej objawów fizjologicznych związanych z niedostatecznym schłodzeniem: 1) opóźnione zawiązanie owoców, 2) zmniejszone zawiązki owoców i zwiększone guzowatość oraz, 3) obniżona jakość owoców.
Niewystarczające objawy wychłodzenia
Delayed Foliation:
Klasycznym objawem niedostatecznego schłodzenia jest opóźnione listowienie. Drzewo może mieć małą kępkę liści w pobliżu wierzchołków pędów i być pozbawione liści przez 12 do 20 cali poniżej wierzchołków. Dolne pąki w końcu pękają, ale pełne ulistnienie jest znacznie opóźnione, zawiązki owoców są zredukowane, a drzewo osłabione. Ponadto intensywne wysysanie liści z dolnych części drzewa powoduje problemy z zarządzaniem, a normalny rozwój przyszłorocznych pąków owocowych może zostać zaburzony.
Redukcja zawiązków owoców i guzków:
Kwitnienie, w odpowiedzi na niedostateczne schłodzenie, często przebiega według schematu obserwowanego w przypadku rozwoju liści. Kwitnienie jest opóźnione, przedłużone, a z powodu nieprawidłowości w rozwoju słupka i pyłku, zawiązywanie owoców jest ograniczone. U wielu odmian brzoskwini kwiaty opadają przed lub w okolicach rozłupania, ale u innych, takich jak 'Jersey Queen' i 'Harvester', tworzą się guzki. Guziki powstają z kwiatów, które pozornie zawiązały się, ale nie rozwinęły się w pełnowymiarowe owoce. W miarę dojrzewania owoce pozostają małe i zniekształcone. Jeśli przetniesz te owoce, nasiona są martwe. Ponieważ guzki nie są widoczne we wczesnej fazie sezonu, hodowcy nie mogą przerzedzić nieprawidłowych owoców, a rozwijające się guzki służą jako źródło pożywienia i miejsce zimowania dla owadów i chorób.
Obniżona jakość owoców:
Wpływ niedostatecznego schłodzenia na jakość owoców jest prawdopodobnie najmniej omówiony, ale wydaje się być bardzo powszechny, zwłaszcza w centralnym i południowym Teksasie. Wpływ na wzrost liści i zawiązki owoców jest dramatyczny, ale wpływ niedostatecznego chłodzenia na jakość owoców jest subtelny i może wystąpić, gdy inne objawy nie występują. Niedostateczne schłodzenie powoduje, że wiele odmian ma powiększony czubek i zmniejszoną jędrność. Ponadto zabarwienie podłoża owoców może być bardziej zielone niż zwykle, prawdopodobnie z powodu utraty jędrności przez owoce przed pełną zmianą koloru podłoża z zielonego na żółty. Zakres tych problemów jakościowych zależy od odmiany i stopnia niedoboru chłodu.
Modele
Istnieje wiele modeli używanych do obliczania chłodzenia, a każdy z nich definiuje, czym jest jednostka chłodzenia. Trzy najczęściej spotykane modele to model liczby godzin poniżej 45 stopni F (7°C), model liczby godzin pomiędzy 32 a 45 stopni F (2 i 7°C) oraz model Utah. Pierwsze dwa modele są proste i definiują jednostkę chłodzenia jako jedną godzinę poniżej lub pomiędzy określonymi temperaturami. Metoda Utah jest bardziej złożona, ponieważ wprowadza pojęcie względnej skuteczności chłodzenia i ujemnej akumulacji chłodu (lub negacji chłodzenia).
W FieldClimate.com używamy model obliczania porcji chłodu (CP). Akumulacje chłodu oblicza się jako porcje chłodu, stosując zakres temperatur od 2 do 7°C. Obliczenia proporcji schładzania kończą się po 96 godzinach równej lub większej, a następnie >15°C ' (utrzymuje się w przedziale od7 do 15°C)
Obliczenia oparte są na pracy Erez A, Fishman S, Linsley- Noakes GC, Allan P (1990) The dynamic model for rest completion in peachs. Acta Hortic 276: 165-174.
Kumulacja deszczu
Intensywny deszcz zmyje pestycydy pozostające na liściach winorośli lub innych roślin. Od 1980 roku nastąpiła duża poprawa odporności na deszcz nowoczesnych fungicydów. Właściwie możemy oczekiwać, że najnowocześniejsze fungicydy wytrzymają do 30 mm deszczu, jeśli miały szansę wyschnąć na liściu. Jeśli deszcz zaczynał się zaraz po oprysku lub w trakcie oprysku, odporność na deszcz może być znacznie zmniejszona.
W przypadku starych receptur fungicydów kontaktowych musimy spodziewać się twardości deszczu poniżej 12 mm. Tak jak byliśmy do tego przyzwyczajeni w latach 70-tych. Aby zmoczyć liście w winnicy potrzeba około 2 mm deszczu. Dlatego w tym mdoulu kumulujemy tylko deszcze większe niż 2 mm w jednym okresie zwilżenia liści. Oznacza to, że może być w sumie 6 mm deszczu w ciągu jednego dnia, ale ten moduł nie gromadzi żadnego z nich, ponieważ liście wyschły ponownie zanim spadło 2 mm deszczu.
Deszcz kumuluje się przez 3, 5 i 7 dni. W dłuższym okresie wzrost roślin ma znacznie większe znaczenie dla działania fungicydów kontaktowych niż odporność związków na deszcz.
Na poniższym wykresie widać przykład skumulowanego deszczu za luty i pierwsze dni marca dla iMETOS na wyżynie podzwrotnikowej.
Zalecane wyposażenie
Sprawdź, jaki zestaw czujników jest potrzebny do monitorowania potencjalnych chorób tej uprawy.
IT 
ES 
FR 
PT 
RU 
UA 
TR 
HU 
CS 
RO