Menu
Pomidor modele choroby
Późna zaraza
Późna zaraza pomidora powodowana przez Phytophthora infestans jest jedną z najbardziej niszczycielskich chorób roślin. Doprowadziła do głodu i emigracji, gdy pojawiła się w Europie. Jest to jedna z najważniejszych chorób, dlatego dostępne są dla niej liczne modele. P. infestans jest obowiązkowym pasożytem. Może żyć tylko w zielonej tkance swoich gospodarzy. Ważnymi gospodarczo roślinami, które są jego żywicielami są ziemniak, pomidor i jajczarnia. W chłodnym klimacie podczas zimy patogen nie znajdzie zielonej tkanki i musi hibernować w zainfekowanych bulwach lub w swoich owocnikach - oosporach. Oospory powstają tylko w miejscach, w których dwa różne typy godowe P. infestans są obecne. Jest to odnotowywane w Europie od ostatnich 25 lat. Jeszcze większe znaczenie ma hibernacja w zainfekowanych bulwach pozostawionych na polu jako samosiewy z powodu zbyt małej wielkości lub z innych powodów lub zawilgoconych na polu jako odpady z przechowywania ziemniaków.
Nowsze metody laboratoryjne pozwoliły nam sprawdzić, czy w sadzonkach ziemniaka nie ma utajonych zakażonych bulw. Pokazało to, że musimy się tego spodziewać w nasionach ziemniaka. Ilości, z jakimi musimy się spodziewać utajonych zakażonych nasion, zależą od epidemii zarazy w ostatnim sezonie w rejonie produkcji nasion.
P. infestans wzrost jak inne oomycetes w przestrzeni międzykomórkowej swoich gospodarzy. Wzrost systemiczny jest wymuszony przez wysoką wilgotność względną i wysoką zawartość wody w glebie lub niską zawartość tlenu w glebie. Rośliny utworzone z bulw zakażonych latentnie lub objawowo wykazują przedłużony wzrost systemiczny w okresach z zaleganiem wody. Rano podczas takich okresów i po nich można znaleźć kiełki ziemniaków pokryte białymi sporangiami. Sporangia u oomycetes powstają przy braku światła, jeśli wilgotność względna i temperatura są wystarczająco wysokie. Za P. infestans Tworzenie sporangiów będzie miało miejsce w noce o wilgotności względnej wyższej niż 90% i temperaturze cieplejszej niż 10°C. Sporangia mogą być roznoszone przez deszcz lub wiatr.
W literaturze można znaleźć informacje o sporandiach kiełkujących i infekujących podobnie jak konidia. Sporandia u oomycetes kiełkują zazwyczaj za pomocą zarodników, które są ruchliwe w wolnej wodzie. Zarodniki płyną do korytka stomijnego, gdzie infekują żywiciela. Jim Deacon z Instytutu Biologii Komórkowej i Molekularnej Uniwersytetu w Edynburgu stwierdził, że w temperaturze 12°C i niższej większość sporangiów uwalnia zoospory, natomiast w temperaturze wyższej niż 20°C większość sporangiów kiełkuje jak konidia z rurkami zarodkowymi. Dlatego też zakażenie P. infestans w chłodnym klimacie jest najprawdopodobniej ograniczona przez obecność wolnej wilgoci, którą może dawać rosa w noce o wilgotności względnej większej niż 90% potrzebna do tworzenia się sporangiów. Większych infekcji należy się spodziewać w przypadku deszczu, który rozprowadza zarodniki po polu ziemniaków i prowadzi do wykładniczego wzrostu liczby zakażonych roślin.
W silnie zakażonych roślinach patogen rozwija się systemicznie do wszystkich organów rośliny, w tym do bulw. W sytuacjach silnej presji choroby liście ziemniaka muszą być zabite herbicydem, aby uniknąć infekcji bulw.
W FieldClimate realizowane są modele NOBLIGHT i FRY
Model IPI
Model IPI wykazuje negatywną prognozę, który został opracowany przez BUGIANI, CAVANNI, I. PONTI dla regionu Emilia-Romagna we Włoszech. Służy on do oszacowania terminu pierwszego oprysku przeciwko tej chorobie w pomidorze.
Opis modelu: Model ten generuje wskaźniki potencjału infekcyjnego (IPI), które przewidują najbardziej prawdopodobny wzrost inokulum o Phytophthora infestans w środowisku. We Włoszech indeksy IP są używane wraz z roślinami wskaźnikowymi i pułapkami na zarodniki, aby ostrzec rolników o tym, kiedy należy rozpocząć opryski. Model nie daje zaleceń co do kolejnych zastosowań fungicydów. Negatywna prognoza nie może być stosowana na obszarach z trwałą uprawą, obszarach bez zimy.
Funkcjonalność: Aby obliczyć dzienny IPI, wskaźniki względne dla średniej temperatury i wilgotności względnej oraz opadów obliczane są niezależnie i łączone poprzez pomnożenie wskaźnika temperatury przez wskaźnik opadów lub wskaźnik wilgotności względnej. Skumulowany dzienny IPI w określonym okresie jest wykorzystywany przez model do oceny ryzyka wystąpienia zarazy późnej. Model IPI jest stosowany we Włoszech jako negatywna prognoza. W momencie, gdy wartość IPI przekroczy 15, rozpoczyna się opryski przeciwko zarazie późnej w pomidorach. Tak długo, jak wartość ta pozostaje poniżej, nie ma potrzeby wykonywania oprysków.
Wynik: FieldClimate wyświetla stale rosnącą wartość dla IPI-Value. µLink wyświetla stale rosnącą linię. W momencie, gdy IPI-Value osiągnie wartość 18, w dolnej części wykresu pojawia się linia jakościowa.
FieldClimate przerywa te obliczenia, jeśli temperatura pozostaje poniżej 11°C przez 96 godzin. Rozpoczyna obliczenia ponownie, jeśli temperatura nigdy nie spadnie poniżej 6°C w ciągu 96 godzin. Maksymalna wartość tego obliczenia wynosi 40. Aby obliczyć dzienny IPI, wskaźniki względne dla średniej temperatury i wilgotności względnej oraz opadów są obliczane niezależnie i łączone poprzez pomnożenie wskaźnika temperatury przez wskaźnik opadów lub wskaźnik wilgotności względnej. IPI należy obliczać tylko wtedy, gdy dni mają temperaturę minimalną wyższą niż 7°C, średnią temperaturę od 9°C do 25°C i więcej niż 0,2 mm deszczu lub średnią wilgotność względną większą niż 80%. Korzystne warunki pogodowe dla Phytophthora infestans dają dodatni IPI. Funkcje do obliczania indeksu znajdują się za wykresami obok.
Model IPI dla zarazy późnej pomidora jest modelem o negatywnej prognozie. Jest on pomocny tylko w rejonach, gdzie nie mamy stałych upraw pomidora. Oznacza to, że w rejonach, w których zimą występują mrozy. W takich rejonach potencjał inokulum Phytophtora infestans jest zmniejszony podczas zimy i musi być ponownie zbudowany wiosną. Model IPI wskazuje na wzrost inokulum na polu. Jeśli wartość IPI osiągnie 15, to na obszarze, na którym opracowano model, wskazany jest pierwszy oprysk. Jeśli używasz tego obszaru na innym terenie, sprawdź czy ta wartość jest dla Ciebie ważna.
Negatywna prognoza
Zastosowanie negatywnej prognozy oznacza zaniechanie oprysków, dopóki prognoza odpowiada na pytanie o obecność patogenu na polu na NIE. To wyjaśnia termin prognoza negatywna. Negatywna prognoza Schrödtera i Ullricha została opublikowana w 1972 roku. Wykorzystuje ona temperaturę, wilgotność liści lub wysoką wilgotność względną i deszcz do oceny rozprzestrzeniania się patogenu na polu. Wartość pomiędzy 0 a 400 wskazuje na rozprzestrzenianie się P. infestans w terenie. Wartość ta wzrasta, gdy temperatura powietrza mieści się w przedziale od 15°C do 20°C, gdy wilgotność względna jest wyższa niż 70%. Szybciej wzrasta przez cały czas, jeśli wilgotność względna jest wyższa niż 90% i występują opady atmosferyczne lub jeśli liście są mokre przez ponad 4 godziny. Jeśli sytuacja ta trwa dłużej niż 10 godzin, to wzrost jest większy.
Progi: Schrödter i Ullrich określają wartość 150, która odpowiada występowaniu choroby na polu 0,1%. Wartość 250 odpowiada występowaniu choroby na poziomie 1%. Sugerują oni, że po roku z niską presją zarazy późnej na obszarze produkcji nasion nie ma potrzeby wykonywania oprysków przed osiągnięciem wartości 250. Jeśli trzeba założyć większą ilość inokulum, opryski należy rozpocząć od wartości 150.
Podczas gdy oryginalny model definiuje początek obliczeń z pojawieniem się na danym polu, zmieniliśmy początek obliczeń na zasadę opartą na temperaturze, upewniając się, że dokonamy obliczeń jak tylko pierwszy możliwy pomidor wyrośnie. Obliczenia przeprowadzimy, gdy temperatura od 10:00 do 18:00 będzie wyższa niż 8°C, a temperatura w nocy nie będzie niższa niż 2°C.
Negatywna prognoza była stosowana z dużym powodzeniem od 1972 roku do lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Był to czas, kiedy nie można było znaleźć odporności na Metalaxyl. Pierwszy oprysk w tych latach był zwykle wykonywany Metalakselem i dzięki niemu pole mogło być oczyszczone z choroby. P. infestans. Teraz duże obszary mają odporność na ten związek i nie mamy żadnego fungicydu wykazującego podobny efekt oczyszczający.
Na obszarach, gdzie ziemniak pod osłonami jest uprawiany obok ziemniaka na otwartym polu, sugerujemy rozpoczęcie oprysków zaraz po usunięciu folii z uprawy pod osłonami. Choroba może rozwijać się pod folią, a po jej usunięciu uprawy pod osłonami staną się źródłem inokulum.
P. infestans rośnie systemowo wewnątrz kiełka. Jest to ważne, jeśli mamy utajone zakażone nasiona. Wzrostowi systemicznemu sprzyja nadmierne nasycenie gleby wodą. Aby otrzymać informację o nasyceniu gleby wodą proponujemy użycie Czujniki znaku wodnego. Znaki wodne są bardzo ekonomiczne i bardzo pomocne w nawadnianiu ziemniaków. Jeżeli mamy okres kilku godzin po wschodach, gdzie napięcie wody w czujniku znaku wodnego jest poniżej 10 cBar (100mBar) i powyżej 10°C temperatury powietrza musimy założyć dobre warunki do systemicznego rozwoju patogenu i musimy rozpocząć opryski przeciwko zarazie późnej. Model NoBlight:Wartości Severity Values są określane, zgodnie z modelem z Maine (Steven B. Johnson, dr, specjalista ds. upraw w ramach programu Extension).
Źródło: http://umaine.edu/publications/2418e/#table
Model FRY
W.E.FRY (1983) opublikował swoją pracę dotyczącą infekcji ziemniaków o różnym poziomie podatności przy różnych okresach wilgotności względnej wyższej niż 90% lub wilgotności liści i temperatur. Na podstawie tych wyników opracował model infekcji dla zarazy późnej w ziemniaku, a w następnym kroku model do oszacowania właściwego odstępu między opryskami dla fungicydu klorantonil (Bravo).
Odmiany podatne mogą zostać zainfekowane w krótszym okresie wilgotności, a nasilenie choroby będzie większe. Natomiast odmiany średnio podatne i odporne potrzebują dłuższego okresu wilgotności lub cieplejszych temperatur, aby zostały zainfekowane, a nasilenie choroby jest mniejsze.
Dla odmian podatnych maksymalna ocena okresu infekcji może wynosić 7, podczas gdy dla odmian średnio podatnych może wynosić 6, a dla odmian odpornych tylko 5. W ten sam sposób ocena odstępu między opryskami jest ponownie uzależniona od poziomu podatności odmiany. Oprysk jest konieczny, jeśli od ostatniego oprysku minęło więcej niż 6 dni, a skumulowana zaraza Jednostki przekracza: 30 dla odmian podatnych, 35 dla odmian średnio podatnych i 40 dla odmian średnio odpornych.
Model ten jest bardzo przydatny do oszacowania, czy potrzebny jest nowy oprysk. Możemy zacząć gromadzić jednostki narybku od daty ostatniego oprysku. Jeśli skumulowana wartość przekroczy próg, będziemy musieli wykonać ponowny oprysk. Fry, WE, AE Apple & JA Bruhn (1983). Evaluation of potato late blight forecasts modified to incorporate host resistance and fungicide weathering. Phytopathology 73:1054-1059.
Wczesna zaraza
Wczesna zaraza ziemniaka i pomidora
Randall C. Rowe, Sally A. Miller, Richard M. Riedel, Ohio State University Extension Service
Zaraza wczesna jest bardzo powszechną chorobą zarówno ziemniaka, jak i pomidora. Powoduje plamy na liściach i zgorzel bulw ziemniaka oraz plamy na liściach, gnicie owoców i zmiany na łodygach pomidora. Choroba ta może występować w szerokim zakresie warunków klimatycznych i może być bardzo niszcząca, jeśli nie jest kontrolowana, często prowadząc do całkowitego wyniszczenia roślin. W przeciwieństwie do nazwy, rzadko rozwija się wcześnie, ale zwykle pojawia się na dojrzałych liściach.
Symptomy
Na liściach obu roślin pierwsze objawy pojawiają się zwykle na starszych liściach i składają się z małych, nieregularnych, ciemnobrązowych do czarnych, martwych plamek o wielkości od szpilki do 1/2 cala średnicy. W miarę powiększania się plam mogą powstawać koncentryczne pierścienie, będące wynikiem nieregularnego wzrostu organizmu w tkance liścia. Nadaje to zmianie charakterystyczny wygląd "target-spot" lub "bull's eye". Wokół każdej plamki często pojawia się wąska, żółta obwódka, a zmiany są zwykle ograniczone przez żyłki. Gdy plamy są liczne, mogą się zrastać, powodując żółknięcie i zamieranie zainfekowanych liści. Zazwyczaj najpierw zakażane są najstarsze liście, które w miarę postępu choroby zasychają i odpadają od rośliny.
Na pomidorze infekcje łodygi mogą wystąpić w każdym wieku, powodując powstanie małych, ciemnych, lekko zapadniętych obszarów, które powiększają się tworząc okrągłe lub wydłużone plamy z jaśniejszymi środkami. Na zmianach chorobowych na łodygach często pojawiają się koncentryczne oznaczenia, podobne do tych na liściach. Jeśli porażone nasiona zostaną użyte do zapoczątkowania transplantacji pomidora, siewki mogą zwiędnąć wkrótce po wzejściu. Gdy na łodygach transplantów lub siewek przy linii gruntu pojawią się duże zmiany, rośliny mogą zostać opasane, co jest stanem znanym jako "zgnilizna kołnierza". Rośliny takie mogą obumierać po posadzeniu w polu lub, jeśli łodygi są osłabione, mogą się wyłamać na początku sezonu. Niektóre rośliny mogą przetrwać z ograniczonym systemem korzeniowym, jeśli części łodyg znajdujące się powyżej raka wykształcą korzenie w miejscu kontaktu z glebą. Takie rośliny jednak zwykle dają mało owoców lub nie dają ich wcale. Zmiany na łodygach są znacznie mniej powszechne i niszczące na ziemniaku.
Opadanie kwiatów i plamistość pędów owocowych, a także utrata młodych owoców mogą wystąpić, gdy wczesna zaraza zaatakuje pomidory w fazie kwitnienia. Na starszych owocach wczesna zaraza powoduje powstawanie ciemnych, skórzastych, zapadniętych plam, zwykle w miejscu umocowania szypułek. Plamy te mogą się powiększać i obejmować całą górną część owocu, często wykazując koncentryczne oznakowania, jak na liściach. Porażone miejsca mogą być pokryte aksamitnymi, czarnymi masami zarodników. Owoce mogą być również zakażone w fazie zielonej lub dojrzałej poprzez pęknięcia wzrostu i inne rany. Zainfekowane owoce często opadają przed osiągnięciem dojrzałości.
Na bulwach ziemniaka wczesna zaraza powoduje powierzchniowe zmiany, które wydają się nieco ciemniejsze od przylegającej zdrowej skórki. Zmiany są zazwyczaj lekko zapadnięte, okrągłe lub nieregularne i różnią się wielkością do 3/4 cala średnicy. Pomiędzy zdrową i chorą tkanką jest zazwyczaj dobrze zdefiniowany, a czasem lekko podniesiony margines. Wewnętrznie, tkanka wykazuje brązowe do czarnych korków, suchą zgniliznę, zwykle nie więcej niż 1/4 do 3/8 cala głębokości. W starszych zmianach mogą powstawać głębokie pęknięcia. Infekcja bulw jest rzadka w warunkach Ohio.
Patogen
Wczesną zarazę wywołuje grzyb Alternaria solani, który przeżywa w zainfekowanych tkankach liści lub łodyg na lub w glebie. Grzyb ten jest powszechnie obecny na polach, na których uprawiano te rośliny. Może być również przenoszony na nasionach pomidorów i w bulwach ziemniaków. Zarodniki tworzą się na porażonych szczątkach roślinnych na powierzchni gleby lub na aktywnych zmianach w dość szerokim zakresie temperatur, zwłaszcza w warunkach naprzemiennej wilgotności i suchości. Są one łatwo przenoszone przez prądy powietrzne, wiatr, deszcz i wodę do nawadniania. Do zakażenia podatnych tkanek liści lub łodyg dochodzi w czasie ciepłej, wilgotnej pogody z silnymi opadami deszczu lub rosy. Wczesna zaraza może rozwijać się dość szybko w połowie lub pod koniec sezonu i jest bardziej dotkliwa, gdy rośliny są zestresowane przez złe odżywianie, suszę lub inne szkodniki. Zakażenie bulw ziemniaka następuje przez naturalne otwory w skórce lub przez zranienia. Bulwy mogą mieć kontakt z zarodnikami podczas zbiorów, a zmiany chorobowe mogą się rozwijać podczas przechowywania.
Tło
TOMCAST (TOMato disease foreCASTing) to model komputerowy oparty na danych polowych, który próbuje przewidzieć rozwój chorób grzybowych, a mianowicie Wczesnej Zarazy, Septoria Leaf Spot i Antraknozy na pomidorach. Umieszczone na polu loggery danych rejestrują godzinowe dane dotyczące wilgotności liści i temperatury. Dane te były analizowane przez okres 24 godzin i mogą skutkować tworzenie wartości stopnia ciężkości choroby ; zasadniczo jest to przyrost rozwoju choroby. W miarę gromadzenia się DSV, presja chorobowa na uprawę stale rośnie. Gdy liczba nagromadzonych DSV przekracza okres między opryskami, zaleca się zastosowanie fungicydów w celu zmniejszenia presji chorobowej.
TomCast
Termin stosowania fungicydów na wczesną zarazę, Septoria leaf spot i Anthracnose
System prognozowania chorób oparty na danych pogodowych o nazwie TOMCAST, opracowany przez dr Rona Pitblado z Ridgetown College of Agricultural Technology w Ontario w Kanadzie, może być wykorzystany do ustalenia terminu zastosowania fungicydów w przypadku trzech chorób grzybowych: wczesnej zarazy (powodowanej przez Alternaria solani), Septoria leaf spot (powodowanej przez Septoria lycopersici) oraz antraknozy owoców (powodowanej przez Colletotrichum coccodes). Jeśli w twoim okręgu lub okręgach sąsiednich występuje zaraza późna lub istnieją warunki do przemieszczania się zarodników na twój teren, skorzystaj z systemu prognozowania zarazy późnej Simcast w celu ustalenia terminu zastosowania fungicydów.
WAŻNA UWAGA:
TOMCAST nie jest przydatny w gospodarstwach, które mają historię chorób bakteryjnych. Jeśli często występują problemy z bakteryjną plamistością, plamistością lub rakiem pomidorów, nie należy stosować TOMCASTU, ponieważ zalecane odstępy czasu między opryskami nie będą wystarczające do zwalczania chorób bakteryjnych, jeśli miesza się miedź z fungicydami. Informacje o ograniczaniu chorób bakteryjnych można znaleźć tutaj: http://extension.psu.edu/plants/vegetable-fruit/news/2015/farming-like-you-expect-bacterial-diseases
TOMCAST wykorzystuje dane dotyczące wilgotności i temperatury liści do obliczenia wartości nasilenia choroby (DSV), jak pokazano w tabeli 1.
TOMCAST wywodzi się z oryginalnego modelu F.A.S.T. (Forecasting Alternaria solani on Tomatoes) opracowanego przez Dr Madden, Pennypacker i MacNab na Uniwersytecie Stanowym Pensylwanii (PSU). Model PSU F.A.S.T. został zmodyfikowany przez Dr. Pitblado w Ridgetown College w Ontario w model TOMCAST używany przez Ohio State University Extension.
DSV Wartość stopnia nasilenia choroby (DSV) jest jednostką miary nadawaną konkretnemu stopniowi rozwoju choroby (wczesnej zarazy). Innymi słowy, DSV to liczbowa reprezentacja tego, jak szybko lub wolno choroba (wczesna zaraza) gromadzi się na polu pomidorów. DSV jest określane przez dwa czynniki: wilgotność liści i temperaturę podczas godzin "mokrych liści". Wraz ze wzrostem liczby godzin mokrych liści i temperatury, DSV gromadzi się w szybszym tempie. Zobacz poniższy wykres wartości nasilenia choroby.
I odwrotnie, gdy jest mniej godzin wilgotności liści, a temperatura jest niższa, DSV gromadzą się powoli, jeśli w ogóle. Gdy całkowita liczba nagromadzonych DSV przekroczy ustalony limit, zwany odstępem między opryskami lub progiem, zaleca się wykonanie oprysku fungicydem w celu ochrony liści i owoców przed rozwojem choroby.
Odstęp między opryskami (określający kiedy należy wykonać oprysk) może wynosić od 15 do 20 DSV. Dokładna wartość DSV, jaką powinien zastosować plantator, jest zazwyczaj dostarczana przez przetwórcę i zależy od jakości owoców. Stosowanie odstępu 15 DSV jest konserwatywnym wykorzystaniem systemu TOMCAST, co oznacza, że opryski będą wykonywane częściej niż w przypadku plantatora, który stosuje odstęp 19 DSV z systemem TOMCAST. Wynikiem tego jest liczba oprysków wykonywanych w sezonie i potencjalne różnice w jakości owoców.
KORZYSTANIE Z TOMCAST: Pomidory uprawiane w promieniu 10 mil od stacji raportującej powinny korzystać z funkcji zarządzania chorobami TOMCAST, aby pomóc w prognozowaniu wczesnej zarazy, Septorii i Antraknozy. Jeśli zdecydujesz się wypróbować TOMCAST w tym sezonie, pamiętaj o trzech bardzo ważnych koncepcjach.
Po pierwsze: Jeśli po raz pierwszy używasz systemu, zaleca się, aby tylko część twojego areału została wprowadzona do programu, aby sprawdzić, jak pasuje do twoich standardów jakości i stylu działania.
Po drugie: Użyj TOMCAST jako przewodnika, aby lepiej zaplanować czas aplikacji fungicydów, zdając sobie sprawę, że w niektórych sezonach możesz zastosować więcej produktu, niż wymaga tego ustalony program.
Trzy: Im dalej pole pomidorów znajduje się od miejsca raportowania, tym bardziej zwiększa się prawdopodobieństwo zniekształcenia kumulacji DSV, tzn. raportowana wartość może być o kilka DSV wyższa lub niższa niż ta, której doświadcza lokalizacja pola. Należy wziąć to pod uwagę, gdy aplikacja fungicydów jest prawdopodobnie w odległości kilku dni. Należy słuchać raportów DSV z pobliskich stacji i triangulować do własnej lokalizacji jako najlepszy sposób na przybliżone oszacowanie akumulacji DSV.
PIERWSZY SPRAY Z UŻYCIEM TOMCASTU:Przez lata toczyły się dyskusje na temat stosowania pierwszego oprysku przy stosowaniu TOMCASTU. Zasada podana w Przewodniku Produkcji Warzyw z 1997 roku koncentruje się wokół daty sadzenia.
Rośliny pomidora, które weszły na pole przed 20 maja, powinny mieć wykonany pierwszy oprysk, gdy DSV dla tego obszaru przekroczy 25 lub gdy nadejdzie bezpieczny termin 15 czerwca. Termin awaryjny stosuje się tylko wtedy, gdy nie wykonano zabiegu od 20 maja i jest to sposób na wyeliminowanie początkowego inokulum choroby. Po pierwszym oprysku, pomidory te są następnie poddawane zabiegom w momencie przekroczenia wybranego interwału opryskiwania (zakres 15-20 DSV).
Pomidory posadzone po 20 maja są poddawane zabiegom, gdy przekroczą wybrany okres opryskiwania (zakres 15-20 DSV) lub gdy nie zostały poddane zabiegom do dnia 15 czerwca, który jest terminem bezpiecznym. W związku z tym, kluczowe jest porównanie daty sadzenia pomidorów z datą rozpoczęcia raportowania DSV na tym obszarze, aby ukierunkować proces podejmowania decyzji o opryskiwaniu.
Mączniak rzekomy
Mączniak rzekomy pomidora może być wywoływany na świecie przez trzy patogeny.
Leveillula taurica (Oidiopsis taurica) jest patogenem szerokiej gamy gatunków żywicieli w ciepłym, suchym lub półsuchym klimacie w Azji, regionie śródziemnomorskim, Afryce, a ostatnio w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych.
Erysiphe orontii (E. cichoracearum oraz E. polyphaga) to kolejny gatunek wspólny dla wielu roślin żywicielskich zarówno w strefie umiarkowanej, jak i tropikalnej.
I jako trzeci gatunek Odium lycopersicum.
Czynniki rozwoju choroby:
- wilgotność względna > 50% (optymalna wilgotność względna > 90%)
- wolna woda na powierzchniach liści nie jest konieczna
- zakres temperatur: 10-35 °C (najlepiej poniżej 30 °C)
Mączniak rzekomy jest chorobą napędzaną przez inokulum. Dlatego też można określić tylko okresy ryzyka, głównym czynnikiem powodującym szkody, np. epidemię jest początkowe inokulum (które jest aktywne w szerokim zakresie temperatur). Tak więc dla strategii kontroli: połącz modelowanie okresu ryzyka z monitorowaniem inokulum grzyba (choroby) na polu!
Pomidor polny
Szara pleśń
Szara pleśń (Botrytis cinerea) zimuje w postaci przetrwalników lub grzybni w resztkach roślinnych i może być przenoszony przez nasiona w postaci zarodników lub grzybni w kilku uprawach. Źródłem patogenu mogą być również inne uprawy i istnieje prawdopodobieństwo zakażenia krzyżowego. Konidia są przenoszone drogą powietrzną i mogą być również przenoszone na powierzchni rozpryskujących się kropli deszczu. Do płodnego wytwarzania zarodników niezbędna jest wysoka wilgotność względna. W warunkach polowych zarodniki lądujące na roślinach pomidora kiełkują i wywołują infekcję, gdy na powierzchni rośliny pojawi się wolna woda pochodząca z deszczu, rosy, mgły lub nawadniania.
Optymalna temperatura dla zakażenia wynosi od 18° do 24° C, a zakażenie może nastąpić w ciągu 5 godzin. Wysokie temperatury, powyżej 28° C, hamują wzrost i wytwarzanie zarodników. Umierające kwiaty są sprzyjającym miejscem dla infekcji, ale infekcje mogą być także wynikiem bezpośredniego kontaktu z wilgotną, porażoną ziemią lub resztkami roślinnymi. W szklarni zmiany na łodygach rozwijają się albo przez bezpośrednią kolonizację ran, albo przez zainfekowane liście. Obecność zewnętrznych składników odżywczych, takich jak ziarna pyłku w kropli infekcji, może znacznie zwiększyć infekcję. Uważa się, że rodzaj rany ma wpływ na rozwój zmian na łodygach; łamanie liści daje mniejszą częstość występowania zmian na łodygach niż odcinanie liści nożem z pozostawieniem ogonka.
FieldClimate wskazuje na ryzyko Botrytis cinerea infekcji na podstawie okresów zwilżenia liści i temperatury. Poniższy wykres pokazuje czas trwania mokrych liści w zależności od rzeczywistej temperatury potrzebnej do infekcji Botrytis. Jeśli ryzyko jest wyższe niż 0, to każdy okres zwilżenia liści dłuższy niż 4 godziny zwiększy ryzyko o tę samą wartość. Dzień z okresem mokrym liści krótszym niż 4 godziny jest uznawany za dzień suchy i zmniejsza ryzyko o 20% wartości rzeczywistej.
Wykres przedstawia korelację pomiędzy czasem trwania zwilżenia liści a temperaturą prowadzącą do zagrożenia 30% z. B.cinerea infekcja.
FieldClimate: Botrytis ryzyko obliczone na podstawie temperatury i okresu zwilżenia liści, zmierzonych na stacji.FieldClimate Botrytis Model ryzyka daje w wyniku wartość ryzyka od 0 do 100%. Wartość ta wskazuje na ciśnienie B. cinerea w danym czasie. Jeśli mamy wartość 100% oznacza to, że kilkakrotnie wystąpił okres mokry na tyle długi, aby zainfekować podatną tkankę (obliczamy tzw. "punkty mokre" (macierz pomiędzy mokrością liścia, temperaturą z maksimum początkowo 38400 punktów (początek sezonu, który wykazuje ryzyko 30%). Po tym okresie każdy okres mokry z około 4000 punktów mokrych (macierz) zwiększa ryzyko o 10% lub z drugiej strony każdy okres suchy zmniejsza ryzyko o 1/5 poprzedniej wartości. B. cinerea zależy od owoców i celu produkcji.
Plama liści
Tekst z: T. A. Zitter, Department of Plant Pathology, Cornell University ; Fact Sheet Page: 735.80 Data:12-1987.
Septoria leaf spot pomidora powodowana przez grzyb Septoria lycopersici występuje na pomidorach na całym świecie. Grzyb ten infekuje wyłącznie rośliny psiankowate, z których najważniejszą jest pomidor. Pomidor może być często zarażony jednocześnie plamistością liści i wczesną zarazą (Altemaria solani), ale obie choroby można łatwo odróżnić, a sposoby ich zwalczania są podobne.
Symptomy
Septoria leaf spot może wystąpić w każdym stadium rozwoju rośliny. Symptomy mogą pojawić się na młodych sadzonkach szklarniowych gotowych do przesadzenia lub być po raz pierwszy zaobserwowane na niższych, starszych liściach i łodygach podczas zawiązywania owoców. Termin pojawienia się objawów może być skorelowany ze źródłami inokulum oraz czynnikami środowiskowymi i zostanie omówiony w dalszej części artykułu. Małe, nasączone wodą okrągłe plamy o średnicy od 1,6 do 3,2 mm pojawiają się najpierw na spodniej stronie starszych liści. Środki plam są szare lub brązowe, a plamy mają ciemnobrązowy brzeg. W miarę dojrzewania plamy powiększają się do około 6,4 mm średnicy i mogą się łączyć. W centrum plam znajduje się wiele ciemnobrązowych, krostkowatych struktur zwanych pycnidia - owocniki grzyba. Struktury te są na tyle duże, że można je zobaczyć okiem nieuzbrojonym lub przy pomocy soczewki ręcznej. Pycnidia nie występują we wczesnych zmianach chorobowych oraz w zmianach wywołanych przez szarego grzyba liści, Stemphylium solanico jest powszechne na obszarach o stałych, ciepłych i wilgotnych warunkach. Plamistość liści Septoria nie ma również typowych dla niej zmian chorobowych. Zaraza Altemaria. Plamy mogą pojawić się również na łodygach, kielichach i kwiatach, ale rzadko na owocach. Silnie porażone liście żółkną, zasychają i odpadają. W wyniku tej defoliacji owoce ulegają oparzeniu słonecznemu.
Epidemiologia
W warunkach wilgotnych w piknidiach wytwarzane są liczne zarodniki (konidy), które są wydalane, gdy owocniki są już dojrzałe. Temperatura sprzyjająca sporulacji waha się od 15° do 27°C, przy czym optymalna jest 25°C. Zarodniki mogą być rozprzestrzeniane przez wiatr, deszcz, ręce i ubrania zbieraczy, owady takie jak chrząszcze oraz sprzęt do uprawy. Po rozprzestrzenieniu się zarodniki mogą wykiełkować w ciągu 48 godzin w wilgotnych warunkach i sprzyjającej temperaturze. Plamy na liściach mogą pojawić się w ciągu 5 dni, piknidia w ciągu 7-10 dni, a produkcja zarodników powtarza się w ciągu 10-13 dni. Ponieważ do infekcji zarodników przez aparaty szparkowe niezbędna jest wolna wilgoć, długotrwałe dni rosy i deszczu (100 procent wilgotności względnej przez 48 godzin, skumulowane w ciągu kilku dni) sprzyjają rozwojowi choroby. Chociaż grzyb nie jest mieszkańcem gleby, może przetrwać z sezonu na sezon na szczątkach chorych roślin w glebie (najczęściej w polu, ale sporadycznie w szklarni). Patogen może również zimować na chwastach psiankowatych. Do podatnych chwastów należą: jimsonweed (Datura stramonium), jednoroczna roślina rozmnażająca się przez nasiona chrzan (Solanum carolinense), bylina rozmnażająca się przez nasiona i kłącza; ślazowiec pensylwański (Physalis subglabrata), bylina rozmnażająca się przez kłącza i nasiona; oraz czarny bez (Solanum nigrum), roślina jednoroczna rozmnażająca się przez nasiona. Oprócz pomidora zakażone są również ziemniaki i bakłażany. Wykazano, że nasiona pomidora przenoszą zarodniki i wytwarzają zakażone sadzonki, ale nie wiadomo, czy patogen jest rzeczywiście przenoszony przez nasiona.
Antraknoza - zgnilizna owoców
Kilka gatunków patogennych dla roślin grzybów z rodzaju Colletotrichum powodują antraknozę w papryce oraz wielu innych warzywach i owocach. Do końca lat 90. ubiegłego wieku antraknoza papryki i pomidorów była kojarzona tylko z dojrzałymi lub dojrzewającymi owocami. Od tego czasu zadomowiła się bardziej agresywna forma tej choroby. Forma ta atakuje paprykę w każdym stadium rozwoju owoców i może zagrozić opłacalności upraw papryki w rejonach, w których się zadomowiła. Choroba ta może również atakować pomidory, truskawki i ewentualnie inne uprawy owocowo-warzywne.
Symptomy
Okrągłe lub kanciaste, zapadnięte zmiany rozwijają się na niedojrzałych owocach dowolnej wielkości. Często na pojedynczych owocach tworzą się liczne zmiany. Gdy choroba jest poważna, zmiany mogą się łączyć. Często różowe do pomarańczowych masy zarodników grzyba tworzą koncentryczne pierścienie na powierzchni zmian. W starszych zmianach można zaobserwować czarne struktury zwane acervuli. W ręcznym obiektywie wyglądają one jak małe czarne kropki; pod mikroskopem wyglądają jak kępki małych czarnych włosków. Patogen szybko i obficie tworzy zarodniki i może szybko rozprzestrzeniać się w całej uprawie papryki, powodując do 100% utraty plonów. Zmiany mogą pojawiać się również na łodygach i liściach w postaci brązowych plam o nieregularnym kształcie i ciemnobrązowych brzegach.
Patogen
Ta forma antraknozy papryki jest powodowana przez grzyb Colletotrichum acutatum. Patogen przeżywa na resztkach roślinnych z porażonych upraw oraz na innych podatnych gatunkach roślin. Przy braku porażonych resztek roślinnych grzyb nie jest przez dłuższy czas przenoszony przez glebę. Grzyb może być również wprowadzony do uprawy na porażonych nasionach. Podczas ciepłych i wilgotnych okresów zarodniki są rozpryskiwane przez deszcz lub wodę z nawadniania z chorych na zdrowe owoce. Chore owoce stanowią źródło inokulum, co umożliwia rozprzestrzenianie się choroby z rośliny na roślinę w obrębie pola. Grzyb przeżywa w nasionach i na nich. Antraknoza jest wprowadzana na pole z zainfekowanych sadzonek lub może przetrwać między sezonami w resztkach roślinnych lub na chwastach. Alternatywnymi żywicielami są chwasty i inne rośliny z rodziny psiankowatych (pomidor, ziemniak, bakłażan), chociaż infekcje tych żywicieli są niezwykle rzadkie na Florydzie. Owoce są infekowane, gdy zarodniki grzyba lub porażone szczątki są rozpryskiwane przez deszcz na rośliny papryki. Nowe zarodniki wytwarzane są w zainfekowanej tkance, a następnie rozprzestrzeniają się na inne owoce. Pracownicy mogą również przenosić zarodniki za pomocą sprzętu lub podczas przenoszenia zakażonych roślin. Do zakażenia dochodzi zazwyczaj podczas ciepłej, wilgotnej pogody. Temperatura około 80° F (27° C) jest optymalną temperaturą dla rozwoju choroby, chociaż infekcja występuje zarówno w wyższych, jak i niższych temperaturach. Poważne straty występują podczas deszczowej pogody, ponieważ zarodniki są wypłukiwane lub rozpryskiwane na inne owoce, co prowadzi do większej liczby infekcji. Choroba częściej rozwija się na dojrzałych owocach, które są obecne przez dłuższy czas na roślinie, chociaż może wystąpić zarówno na niedojrzałych, jak i dojrzałych owocach. Antraknoza może infekować w temperaturze od 15°C do 30°C. Jednak aby doszło do infekcji, potrzebna jest długa wilgotność liści. W optymalnej temperaturze od 20°C do 25°C potrzeba jeszcze 12 godzin zwilżenia liści. Wyższe lub chłodniejsze temperatury wymagają jeszcze dłuższych okresów zwilżenia liści (do obliczeń nie jest potrzebna funkcja liniowa/ macierz). FieldClimate oblicza możliwe zdarzenia infekcyjne na podstawie wilgotności liści i temperatur podczas tego zdarzenia.
Forma liściowa
Pleśń liściowa, powodowana przez patogen Fulvia fulva (Cladosporium fulvum), jest przede wszystkim chorobą pomidorów szklarniowych, chociaż może występować na polu w chłodnych i wilgotnych warunkach. Najgroźniejszy w wilgotnych warunkach szklarniowych i w słabo wentylowanych domkach z tworzyw sztucznych, grzyb ten poraża rośliny uprawiane w glebie, jak również w produkcji hydroponicznej. Pomidor jest jedyną rośliną porażaną przez tę chorobę. Rzeczywista zależność pomiędzy nasileniem choroby a utratą plonu jest nadal niejasna. Jednak w jednym z badań stwierdzono istotne spadki plonu po 6 tygodniach od wystąpienia objawów 50% liści.
Patogen przetrwał w polu uprawnym pomidora:
- jako saprofit na resztkach roślinnych lub jako konidia lub sklerocja w glebie;
- jako konidia lub zarodniki (mogą przetrwać co najmniej rok bez żywiciela lub w niekorzystnych warunkach);
- jako zanieczyszczenie nasion.
Symptomy
Symptomy występują zazwyczaj tylko na liściach. Najpierw zakażane są starsze liście, a grzyb stopniowo przesuwa się w górę rośliny na młodsze liście. Początkowe objawy na liściach pojawiają się jako bladożółte lub zielone obszary lub plamy o nieokreślonych brzegach. Często są one widoczne najpierw na górnej powierzchni liścia. W przypadku silnej infekcji plamy te mogą się łączyć i cały liść zostaje zabity. Objawy diagnostyczne rozwijają się na dolnej powierzchni liścia, gdy grzyb sporuluje i nadaje zainfekowanej powierzchni oliwkowozielony, aksamitny wygląd. Zainfekowane liście w końcu brązowieją, zwijają się, więdną i przedwcześnie opadają. Defoliacja postępuje stopniowo w górę rośliny, gdy grzyb rozprzestrzenia się na młodsze liście. Symptomy mogą czasami rozwijać się na ogonkach liściowych, łodygach, szypułkach, kwiatach i owocach. Zainfekowane kwiaty są zwykle zabijane przed zawiązaniem owoców. Zielone i dojrzałe owoce mogą zostać zainfekowane i rozwinąć ciemną, skórzastą zgniliznę na końcu szypułki. Porażone owoce mogą być również obłe i mieć czarne bruzdy.
Warunki klimatyczne dla rozwoju chorób:
- poziomy wilgotności względnej >85%
- wolna woda na powierzchniach liści
- optymalna temperatura: 22-24 °C (kiełkowanie następuje w temperaturze 5-35 °C)
W FieldClimate określamy ryzyko związane z. Cladosporium fulvum infekcji przez parametry wilgotności liści, wilgotności względnej i temperatury powietrza. Wykres przedstawia infekcję pomidorów w dniu 22 kwietnia.
Phytophthora blight
Phytophthora Zaraza papryki jest powodowana przez grzyb Phytophthora capsici. Inne nazwy stosowane do tej choroby papryki to zwilżanie oraz Phytophthora root rot, crown rot oraz stem and fruit rot. Wszystkie te nazwy mogą mieć zastosowanie, ponieważ wszystkie części rośliny papryki są dotknięte. Choroba ta spowodowała poważne straty. Inne zaatakowane uprawy to bakłażan, pomidor, letni i zimowy kabaczek oraz dynia. Inne zgłoszone rośliny żywicielskie to ogórek, arbuz i melon miodowy. Patogenem występującym w tych ostatnich uprawach może być Phytophthora parasitica lub P. capsici. Zaraza Phytophthora papryki może zaatakować korzenie, łodygi, liście i owoce, w zależności od tego, w którym stadium rośliny są zainfekowane. Producent nie wiedząc czego się spodziewać może po raz pierwszy zetknąć się z chorobą w połowie sezonu, kiedy to następuje nagłe więdnięcie i obumieranie roślin w fazie owocowania. Wcześnie zainfekowane rośliny są szybko zabijane, natomiast w późniejszym okresie pojawia się nieodwracalne więdnięcie. Często kilka roślin w rzędzie lub w mniej więcej okrągłym układzie wykazuje te objawy w tym samym czasie. Zainfekowane grzybem siewki zwilżają się przy linii gleby, ale stosunkowo niewiele roślin umiera przy niskich temperaturach. Znacznie częściej choroba atakuje starsze rośliny, które następnie wykazują wczesne więdnięcie. Zmiany na łodygach mogą wystąpić przy linii gleby i na każdym poziomie łodygi. Łodygi przebarwiają się wewnętrznie, zapadają się i mogą z czasem zdrewnieć. Zmiany mogą opasać łodygę, prowadząc do więdnięcia powyżej zmiany, lub rośliny mogą więdnąć i obumierać, ponieważ grzyb zaatakował górne gałęzie, zanim zmiany na łodydze są na tyle poważne, że spowodują jej opadnięcie.
P. capsici rozmnaża się najszybciej w ciepłe i wilgotne dni, wytwarzając miliony krótkotrwałych, cytrynowych zarodników na powierzchni zainfekowanych roślin. Zarodniki te mogą być rozpryskiwane z gleby na rośliny lub pomiędzy roślinami, a także mogą być przenoszone przez poruszającą się wodę na polu. Każdy z nich może również uwolnić 20-40 ruchomych zarodników, które mogą przepływać na krótkie odległości przez stojącą wodę lub nasyconą glebę w kierunku korzeni roślin. Oba te zarodniki mogą być wytwarzane bardzo szybko i wymagają jedynie obecności jednego izolatu P. capsici. Drugi typ zarodników o znacznie grubszych ścianach jest wytwarzany wewnątrz zainfekowanej tkanki roślinnej i wymaga obecności co najmniej dwóch izolatów P. capsici. P. capsici. Wszystkie P. capsici izolaty mogą być sklasyfikowane jako izolaty A1 lub A2, a te grubościenne zarodniki są produkowane tylko wtedy, gdy izolaty A1 i A2 rosną blisko siebie. Chociaż te zarodniki są produkowane wolniej, są one bardzo ważne dla cyklu życiowego Phytophthora zarazy, ponieważ mogą one przetrwać w glebie przez lata, aż do momentu zasadzenia podatnej na nią uprawy. Z tego powodu, gdy te grubościenne zarodniki znajdą się w glebie Phytophthora zaraza jest tam na stałe. W FieldClimate obliczamy tworzenie i infekcję przez Oospory (płciowe) oraz tworzenie i infekcję przez Sporangia (bezpłciowe). Oospory wymagają obecności dwóch izolatów P. capsici, są grubościenne wewnątrz tkanki roślinnej i są w stanie przetrwać długi okres periodyzacji, natomiast sporangia to forma bezpłciowa, która ulega szybkiemu rozproszeniu.
Na liściach pojawiają się najpierw małe ciemnozielone plamy, które powiększają się i stają się bielone, jakby oparzone. W przypadku zainfekowania łodyg dochodzi do nieodwracalnego więdnięcia liści. Na porażonych owocach pojawiają się początkowo ciemne, nasiąknięte wodą plamy, które pokrywają się białą pleśnią i zarodnikami grzyba. Owoce więdną, ale pozostają przytwierdzone do rośliny. Nasiona są wyschnięte i porażone przez grzyb. Ze względu na szeroki zakres żywicieli i różne fazy, w których rośliny mogą zostać zainfekowane, należy zapoznać się z tabelą w celu wyjaśnienia, jakie uprawy są porażane i w jaki sposób. Phytophthora gatunków biorących udział w akcji.
Objawy zgnilizny gryki pomidora to skórzaste, brązowe lub opalone plamy, często występujące jako koncentryczne pierścienie lub pasma na zielonych owocach. Zmiany mogą pojawić się na łopatce lub, częściej, na końcówce kwiatu, gdzie pomidor ma kontakt z wilgotną glebą. Na kabaczku (oraz na kilku innych uprawach, na których występują objawy ze strony owoców) brązowe lub brunatne zmiany mogą mieć charakter pasmowy lub występować jako duże, okrągłe plamy. W wilgotnych warunkach na powierzchni pojawia się biała, włochata grzybnia i zarodniki, a owoce mogą szybko gnić od wtórnych organizmów.
Zalecane wyposażenie
Sprawdź, jaki zestaw czujników jest potrzebny do monitorowania potencjalnych chorób tej uprawy.
IT 
ES 
FR 
PT 
RU 
UA 
TR 
HU 
CS 
RO