Sprawdź, jaki zestaw czujników jest potrzebny do monitorowania potencjalnych chorób tej uprawy.
Modele chorób - pomidor
Pomidor modele choroby
Alternaria
Patogen
Gatunki Alternaria, w szczególności Alternaria solani oraz Alternaria alternatasą patogenami grzybowymi odpowiedzialnymi za choroby takie jak wczesna zaraza i plamistość liści pomidorów. Grzyby te zimują głównie w zainfekowanych resztkach roślinnych, nasionach i glebie, przeżywając w postaci zarodników lub grzybni. Wiosną, w sprzyjających warunkach, wytwarzają konidia (bezpłciowe zarodniki), które rozprzestrzeniają się przez wiatr, rozpryski wody lub zanieczyszczony sprzęt, inicjując nowe infekcje. Patogeny mogą infekować rośliny pomidora na każdym etapie wzrostu, przy czym początkowe objawy często pojawiają się na starszych, dolnych liściach.
Infekcji i rozwojowi choroby sprzyjają ciepłe, wilgotne i wilgotne warunki. Optymalne temperatury dla gatunków Alternaria mieszczą się w zakresie od 15°C do 27°C, w połączeniu z wysoką wilgotnością względną i wydłużonymi okresami zwilżenia liści. Takie warunki środowiskowe sprzyjają kiełkowaniu zarodników i szybkiemu postępowi choroby, zwłaszcza podczas długich okresów wilgotnej pogody. Patogeny mogą infekować rośliny pomidora na każdym etapie wzrostu, przy czym początkowe objawy często pojawiają się na starszych, dolnych liściach.
Symptomy
Początkowe objawy Alternaria Infekcje objawiają się jako małe, ciemne, okrągłe zmiany na starszych, dolnych liściach pomidora. Plamy te często tworzą charakterystyczne koncentryczne pierścienie, nadając im wygląd "byczego oka". W miarę postępu choroby zmiany mogą się powiększać, łączyć i powodować żółknięcie, więdnięcie i ostatecznie obumieranie dotkniętych liści, prowadząc do znacznej defoliacji. Chociaż grzyb infekuje głównie liście, może również wpływać na łodygi i owoce. Zmiany na łodygach pojawiają się jako ciemne, zapadnięte obszary, które mogą opasać łodygę i utrudniać przepływ składników odżywczych, prowadząc do więdnięcia i śmierci rośliny. Infekcje owoców zwykle występują na końcu łodygi, objawiając się jako zapadnięte, czarne zmiany, które mogą sprawić, że owoce nie będą nadawać się do sprzedaży. Poważna defoliacja spowodowana Alternaria Infekcje osłabiają roślinę, zmniejszają zdolność fotosyntezy i wystawiają owoce na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, zwiększając ryzyko oparzeń słonecznych. To nie tylko obniża jakość owoców, ale także zmniejsza ogólną wydajność.
Model FieldClimate
Wymagane czujniki:
- Temperatura powietrza
- Wilgotność względna
- Wilgotność liści
TomCast (TOMato disease foreCASTing) to model komputerowy, który wykorzystuje dane terenowe do przewidywania rozwoju chorób grzybiczych w uprawach pomidorów. Model analizuje warunki pogodowe z ostatnich 24 godzin w celu określenia wartości nasilenia choroby (DSV) - miary postępu choroby. Wraz ze wzrostem DSV wzrasta presja choroby na uprawy.
Gdy łączna suma DSV przekroczy zalecany próg oprysku, zaleca się zastosowanie fungicydu w celu zmniejszenia ryzyka choroby. Wykres przedstawia zarówno poszczególne DSV, jak i ich skumulowaną sumę. Zalecany odstęp między opryskami wynosi zazwyczaj od 15 do 20 DSV. Gdy suma DSV przekroczy ten próg, konieczne jest opryskiwanie fungicydem w celu ochrony upraw.
Literatura:
Gillespie, T. J., Srivastava, B., & Pitblado, R. E. (1993). Wykorzystanie operacyjnych danych pogodowych do planowania oprysków fungicydami pomidorów w południowym Ontario w Kanadzie. Journal of Applied Meteorology and Climatology, 32(3), 567-573.
Szara pleśń
Patogen
Szara pleśń (Botrytis cinerea) zimuje w postaci sklerocjów lub grzybni w resztkach roślinnych, a czasami może być przenoszony przez nasiona w postaci zarodników lub grzybni w niektórych uprawach. Inne gatunki roślin mogą również służyć jako rezerwuary patogenu, zwiększając prawdopodobieństwo zakażenia krzyżowego. Unoszące się w powietrzu konidia mogą być rozpraszane przez wiatr, a także mogą być przenoszone na powierzchni rozpryskujących się kropelek deszczu. Wysoka wilgotność względna jest niezbędna do obfitej produkcji zarodników. W warunkach polowych zarodniki lądujące na roślinach pomidora kiełkują i inicjują infekcję, gdy na powierzchni rośliny obecna jest woda pochodząca z deszczu, rosy, mgły lub nawadniania.
Optymalny zakres temperatur dla infekcji wynosi od 18°C do 24°C, przy czym infekcja następuje w ciągu zaledwie pięciu godzin w sprzyjających warunkach. Jednak wysokie temperatury powyżej 28°C hamują wzrost grzyba i produkcję zarodników. Obumierające kwiaty stanowią idealne miejsce do infekcji, ale patogen może również infekować rośliny poprzez bezpośredni kontakt z wilgotną, porażoną glebą lub resztkami roślinnymi. W warunkach szklarniowych zmiany na łodygach rozwijają się w wyniku bezpośredniej kolonizacji ran lub poprzez zainfekowane liście. Obecność zewnętrznych składników odżywczych, takich jak ziarna pyłku w kroplach wody, może znacznie zwiększyć infekcję. Dodatkowo, rodzaj rany wpływa na rozwój zmian na łodydze - odłamywanie liści skutkuje mniejszą częstością występowania zmian na łodydze w porównaniu z cięciem liści nożem, które pozostawia kikut.
Symptomy
Objawy B. cinerea Infekcja pomidorów różni się w zależności od zaatakowanej części rośliny. Na liściach początkowe objawy obejmują nasiąknięte wodą, beżowe zmiany, które mogą się rozszerzać i zlewać, prowadząc do nekrozy.
Na zainfekowanych łodygach mogą pojawić się brązowawe zmiany, potencjalnie powodujące opasanie łodygi i więdnięcie lub śmierć rośliny. Kwiaty są również podatne, a infekcje często prowadzą do gnicia owoców. Zainfekowane owoce wykazują miękki, wodnisty rozkład, któremu często towarzyszy szarawa, rozmyta pleśń na powierzchni. Pleśń ta składa się z konidioforów i konidiów, które przyczyniają się do dalszego rozprzestrzeniania się choroby. W wilgotnych warunkach patogen może szybko kolonizować i niszczyć tkanki owoców, prowadząc do znacznych strat w plonach. Rozpoznanie tych objawów ma kluczowe znaczenie dla wczesnego wykrywania i zwalczania szarej pleśni w uprawach pomidorów.
Model FieldClimate
Potrzebne czujniki:
- Temperatura powietrza
- Wilgotność liści
- Promieniowanie słoneczne
Literatura:
Jacob, D., David, D. R., Sztjenberg, A., & Elad, Y. (2008). Conditions for development of powdery mildew of tomato caused by Oidium neolycopersici. Fitopatologia, 98(3), 270-281.
Jacob, D., David, D. R., & Elad, Y. (2007). Biology and biological control of tomato powdery mildew (Oidium neolycopersici). BIULETYN IOBC WPRS, 30(6/2), 329.
Fletcher, J. T., Smewin, B. J., & Cook, R. T. A. (1988). Mączniak rzekomy pomidora. Plant Pathology, 37(4), 594-598.
Jones, H., Whipps, J. M., & Gurr, S. J. (2001). Grzyb mączniaka prawdziwego pomidora Oidium neolycopersici. Molekularna patologia roślin, 2(6).
Cladosporium fulvum
Patogen
Cladosporium fulvum, znany również jako Passalora fulva, to patogen grzybowy odpowiedzialny za pleśń liści pomidora, atakujący głównie rośliny pomidora w środowiskach szklarniowych. Patogen zimuje w resztkach roślinnych, nasionach i glebie w postaci sklerocjów lub konidiów, które mogą przetrwać bez żywiciela przez co najmniej rok. Kiedy pojawiają się sprzyjające warunki, te struktury przetrwalnikowe wytwarzają nowe konidia, które służą jako pierwotne inokulum. Konidia kiełkują na powierzchni liści, przenikając do rośliny przez aparaty szparkowe, szczególnie w warunkach wysokiej wilgotności. Następnie konidiofory rozwijają się na spodniej stronie zainfekowanych liści, prowadząc do produkcji większej liczby konidiów, które rozprzestrzeniają się za pośrednictwem wiatru, rozprysków wody, narzędzi, odzieży i owadów, ułatwiając szybkie rozprzestrzenianie się choroby.
Infekcji i rozwojowi choroby sprzyja wysoka wilgotność i umiarkowane temperatury. Wymagane są poziomy wilgotności względnej od 75 do 90%, przy optymalnej wilgotności względnej wynoszącej 85%. Choroba rozwija się w temperaturach pomiędzy 40° a 90°F (4° a 32°C), z optimum pomiędzy 72° a 76°F (22° a 24°C). Choroba rzadko występuje w temperaturach poniżej 10°C (50°F). Nowe zarodniki mogą tworzyć się w ciągu dziesięciu do dwunastu dni po zakażeniu i może występować wiele cykli w sezonie.
Symptomy
Początkowe objawy pleśni liści pomidora pojawiają się na starszych liściach w postaci bladozielonych lub żółtawych plam z nieokreślonymi brzegami na górnej powierzchni. Odpowiednio, na dolnej powierzchni liścia grzyb zarodnikuje, tworząc oliwkowozielone do szaro-fioletowych, aksamitne plamy złożone z zarodników. W miarę postępu choroby zainfekowane obszary mogą stać się nekrotyczne, powodując zwijanie się liści, więdnięcie i ostatecznie obumieranie, często pozostając przyczepione do rośliny.
Choroba atakuje głównie liście pomidorów, ale ciężkie przypadki mogą wpływać na łodygi, kwiaty i owoce pomidorów. Zainfekowane kwiaty mogą czernieć i opadać, co prowadzi do zmniejszenia zawiązania owoców. Objawy na owocach to czarne, nieregularne zmiany o rozproszonej krawędzi na zielonych lub dojrzałych owocach. Plon jest znacznie zmniejszony, gdy więcej niż 50% powierzchni liścia jest pokryte zmianami chorobowymi.
Model FieldClimate
Wymagane czujniki:
- Temperatura powietrza
- Wilgotność względna
- Wilgotność liści
Oceniamy ryzyko wystąpienia Cladosporium fulvum poprzez monitorowanie wilgotności liści, wilgotności względnej i temperatury powietrza. Wykres podkreśla okresy wysokiego ryzyka infekcji, gdy krzywa osiąga wartość między 80% a 100%.
Literatura:
Rada Rozwoju Rolnictwa i Ogrodnictwa. (n.d.). Pleśń liści pomidora: Przyczyna, objawy i rozprzestrzenianie się. AHDB. Retrieved March 10, 2025, from https://horticulture.ahdb.org.uk/knowledge-library/cause-symptoms-spread-tomato-leaf-mould
Colletotrichum spp
Patogen
Colletotrichum to patogeniczne grzyby odpowiedzialne za antraknozę pomidorów. Patogen przetrwa niekorzystne warunki, tworząc odporne struktury zwane sklerocjaktóre utrzymują się w glebie i resztkach roślinnych. Wraz ze wzrostem temperatury późną wiosną sklerocja kiełkują, uwalniając zarodniki, które infekują dolne liście i owoce pomidorów. Początkowe infekcje często występują na starzejących się liściach lub tych uszkodzonych przez szkodniki, służąc jako główne źródło wtórnych infekcji przez cały sezon wegetacyjny.
Na rozwój i rozprzestrzenianie się Co znaczący wpływ mają warunki środowiskowe. Grzyb rozwija się w ciepłych temperaturach, z optymalnym wzrostem około 27°C (80°F), ale pozostaje aktywny w temperaturach od 13°C do 35°C (55°F do 95°F). Wilgotna pogoda, zwłaszcza przedłużające się okresy zwilżenia liści z powodu deszczu lub nawadniania, sprzyja rozwojowi choroby. Rozpryskiwanie wody ułatwia rozprzestrzenianie się zarodników z zainfekowanych części roślin do zdrowych tkanek, prowadząc do powstawania nowych miejsc infekcji.
Symptomy
Objawy antraknozy powodowanej przez Colletotrichum sppChoroba objawia się przede wszystkim na owocach pomidorów, chociaż porażane mogą być również łodygi, liście i korzenie. Na owocach choroba objawia się jako małe, zapadnięte, ciemne zmiany, które z czasem mogą się powiększać, prowadząc do rozległego gnicia. Podatne są zarówno zielone, jak i dojrzałe owoce; jednak zmiany na zielonych owocach mogą nie być od razu widoczne, ale rozwijać się w miarę dojrzewania owoców. Zainfekowane łodygi i liście mogą wykazywać ciemne plamy lub zmiany, potencjalnie zagrażające ogólnemu zdrowiu i wigorowi rośliny.
Oprócz widocznych objawów, Colletotrichum spp. może powodować wewnętrzne przebarwienia i gnicie, zmniejszając zbywalność i jakość produktów pomidorowych. Zainfekowane rośliny mogą doświadczać przedwczesnego opadania liści, zmniejszonego plonu i zwiększonej podatności na inne patogeny z powodu naruszonej integralności tkanek roślinnych. Wczesne rozpoznanie tych objawów ma kluczowe znaczenie dla wdrożenia skutecznych strategii zarządzania w celu złagodzenia wpływu antraknozy na uprawy pomidorów.
Model FieldClimate
Potrzebne czujniki:
- Temperatura powietrza
- Wilgotność liści
Antraknoza infekuje rośliny w temperaturach od 15°C do 30°C, ale wymagany jest długotrwały okres zwilżenia liści. W optymalnych temperaturach od 20°C do 25°C okres zwilżenia liści wynosi 12 godzin. Tak więc, gdy krzywa infekcji osiąga 100%, na polu panują optymalne warunki do infekcji.
Literatura:
Lees, A. K.; Hilton, A. J. (2003). Czarna kropka (Colletotrichum coccodes): Coraz ważniejsza choroba ziemniaka. Patologia roślin, 52. Wiley-Blackwell: 3–12. doi:10.1046/j.1365-3059.2003.00793.x.
Brytyjskie Towarzystwo Patologii Roślin (BSPP). Pomidor | Choroby i szkodniki, opis, zastosowanie, rozmnażanie. Zarchiwizowano od oryginału w dniu 2014-12-13. Retrieved 2014-12-22.
Phytophthora
Patogen
Phytophthora gatunków, w szczególności Phytophthora infestans oraz Phytophthora capsicisą znanymi patogenami atakującymi rośliny pomidora. Te oomycetes wytwarzają sporangia, które uwalniają ruchliwe zoospory zdolne do infekowania tkanek gospodarza. P. infestans rozwija się w wilgotnym, chłodnym środowisku, przy czym zarodnikowanie jest optymalne w temperaturze 12-18 °C (54-64 °F), a tempo wzrostu zmian chorobowych osiąga szczyt w temperaturze 20-24 °C (68-75 °F). Podobnie, P. nicotianae kwitnie w ciepłych temperaturach w zakresie 84-90 °F, wymagając warunków nasyconych wodą do rozprzestrzeniania się zarodników.
Cykl życiowy tych patogenów jest silnie uzależniony od warunków środowiskowych. Nasycone gleby i długotrwała wilgotność liści ułatwiają przemieszczanie się i infekcję zoospor. Na przykład, P. capsici powoduje zamieranie sadzonek i rozwija się w wilgotnych, podmokłych glebach, prowadząc do szybkiego postępu choroby.
Symptomy
Objawy Phytophthora Infekcje pomidorów różnią się w zależności od gatunku. P. infestans powoduje zarazę późną, charakteryzującą się nasiąkniętymi wodą zmianami na liściach, łodygach i owocach, które szybko powiększają się i stają się ciemnobrązowe lub czarne, często towarzyszy im biały, rozmyty wzrost w wilgotnych warunkach. P. capsici prowadzi do infekcji korony, plamistości liści i zarazy liści, a gnicie owoców objawia się koncentrycznymi pierścieniami.
Modele FieldClimate
Zaraza Phytophthora Capsici
Potrzebne czujniki:
- Temperatura powietrza
- Wilgotność względna
Obliczamy potencjał tworzenia i infekcji Phytophthora capsici poprzez oospory (rozmnażanie płciowe) i sporangia (rozmnażanie bezpłciowe). Oospory mają grube ścianki, co pozwala im przetrwać przez długi czas, ale ich tworzenie wymaga obecności dwóch kompatybilnych osobników P. capsici izolatów. Z kolei sporangia są szybko rozprzestrzeniane w uprawie, ułatwiając szybką infekcję. Gdy infekcja osiąga 100%, oznacza to, że zostały spełnione optymalne warunki dla rozwoju i rozprzestrzeniania się oospor lub sporangiów.
Phythopthora infestans model NoBlight
Potrzebne czujniki:
- Temperatura powietrza
- Wilgotność względna
- Wilgotność liści
- Opady
Prawdopodobieństwo wystąpienia zarazy późnej jest przewidywane na podstawie skumulowanych "wartości dotkliwości", które są oparte na warunkach pogodowych, szczególnie łagodnych i wilgotnych środowiskach, które sprzyjają rozwojowi patogenu. Wartości te wzrastają, gdy warunki sprzyjają rozwojowi choroby. Wyświetlamy wartości dotkliwości wraz z zalecanymi odstępami między opryskami, z krótszymi odstępami, gdy dotkliwość jest wysoka i dłuższymi, gdy dotkliwość jest niska.
Phytophthora infestans model Fry
Potrzebne czujniki:
- Temperatura powietrza
- Wilgotność względna
- Wilgotność liści
W.E. Fry (1983) badał infekcję ziemniaka na różnych poziomach podatności, badając wpływ wysokiej wilgotności, wilgotności liści i temperatury. W oparciu o swoje odkrycia opracował model infekcji zarazy ziemniaka, a następnie rozszerzył go w celu oszacowania optymalnych odstępów między opryskami fungicydem chlorotalonil (Bravo). Jego badania wykazały, że podatne odmiany są infekowane szybciej i z większym nasileniem, podczas gdy umiarkowanie podatne i odporne odmiany wymagają dłuższej ekspozycji na wilgoć lub cieplejszych temperatur do infekcji, co skutkuje mniejszym nasileniem choroby.
Model przypisuje oceny okresu infekcji, maksymalnie 7 dla odmian podatnych, 6 dla umiarkowanie podatnych i 5 dla odpornych. Określa również czas aplikacji fungicydów na podstawie skumulowanych jednostek zarazy, które nie mogą przekraczać 30 dla odmian podatnych, 35 dla średnio podatnych i 40 dla średnio odpornych. Nowy oprysk jest konieczny, jeśli od ostatniej aplikacji minęło więcej niż sześć dni, a próg jednostek zarazy został przekroczony. Model ten jest skutecznym narzędziem do kierowania stosowaniem fungicydów w celu zwalczania zarazy ziemniaka.
Literatura:
Fry, WE, AE Apple & JA Bruhn (1983). Ocena prognoz zarazy ziemniaka zmodyfikowanych w celu uwzględnienia odporności żywiciela i wietrzenia fungicydów. Phytopathology 73:1054-1059.
Mączniak rzekomy
Patogen
Mączniak prawdziwy pomidorów może być wywoływany przez trzy patogeny na całym świecie: Leveillula taurica, Erysiphe orontiioraz Oidium lycopersicum.
Leveillula taurica ma różne gatunki żywicieli w ciepłym i półciepłym klimacie suchym w Azji, basenie Morza Śródziemnego, Afryce, a ostatnio w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych. Erysiphe orontii jest kolejnym powszechnym gatunkiem o szerokim zakresie roślin żywicielskich zarówno w regionach umiarkowanych, jak i tropikalnych. Trzeci patogen, Oidium lycopersicumróżni się od innych, ponieważ dla tego gatunku nie zidentyfikowano stadium płciowego. Poza tym, Oidium neolycopersici został sklasyfikowany oddzielnie od Oidium lycopersici, wykazując różne cechy molekularne i morfologiczne i stanowi krytyczne zagrożenie dla pomidorów uprawianych w szklarniach i na polach.
Conidia (bezpłciowe zarodniki) są wytwarzane z konidioforów i rozpraszane przez wiatr. Po wylądowaniu na nowym żywicielu kiełkują i wytwarzają rurki zarodnikowe, a następnie tworzą appressorium i haustorium. Struktury te umożliwiają grzybowi penetrację i ekstrakcję składników odżywczych z żywiciela. Szybka i ciągła kolonizacja następuje wraz z rozprzestrzenianiem się strzępek wtórnych, a cykl bezpłciowy powtarza się wraz z wytwarzaniem nowych konidioforów.
Etap płciowy rozpoczyna się od utworzenia cleistothecia, które służą jako struktury zimujące. W sprzyjających warunkach środowiskowych te cleistothecia uwalniają askospory (bezpłciowe zarodniki), które lądują na nowym żywicielu, inicjując nową infekcję poprzez podobny proces jak konidia.
Symptomy
Białe, pudrowe zmiany pojawiają się na górnych powierzchniach, a czasami na dolnych powierzchniach liści. Rozwijają się również na innych częściach rośliny, takich jak ogonki liściowe, łodygi i działki, ale nie na owocach. L. taurica powoduje objawy tylko na liściach. W ciężkich przypadkach zmiany mogą się łączyć, pokrywając całą powierzchnię. Chociaż owoce nie są bezpośrednio dotknięte chorobą, upośledzona fotosynteza i przedwczesne starzenie się mogą wpływać na wielkość i jakość odżywczą owoców, powodując utratę plonów.
Model FieldClimate
Dostępne są trzy modele dla różnych rodzajów pomidorów.
- Pokryty pomidor: Ogólny model ryzyka mączniaka prawdziwego pomidora, ogólny model ryzyka PE mączniaka prawdziwego pomidora, model mączniaka prawdziwego Leveillula Taurica
- Pomidor o umiarkowanym klimacie: Ogólny model ryzyka wystąpienia mączniaka rzekomego pomidora
- Pomidor o ciepłym klimacie: Ogólny model ryzyka mączniaka prawdziwego pomidora, ogólny model ryzyka PE mączniaka prawdziwego pomidora, model mączniaka prawdziwego Leveillula Taurica
Oto niektóre warunki środowiskowe sprzyjające infekcji:
- wilgotność względna > 50% (optymalna wilgotność względna > 90%)
- wolna woda na powierzchniach liści nie jest konieczna
- zakres temperatur: 10-35 °C (najlepiej poniżej 30 °C)
Ogólny model ryzyka wystąpienia mączniaka rzekomego pomidora
Potrzebne czujniki:
- Temperatura powietrza
- Wilgotność liści
Mączniak prawdziwy jest chorobą zależną od inokulum, dlatego określa się tylko okresy ryzyka. Model ten oblicza ryzyko na podstawie wilgotności liści i temperatury powietrza. Gdy wskaźnik ryzyka przekracza 80%, należy rozważyć strategie kontroli: połączyć modelowanie okresu ryzyka z monitorowaniem inokulum grzybów.
Ogólny model PE ryzyka wystąpienia mączniaka rzekomego pomidora
Potrzebne czujniki:
- Temperatura powietrza
- Wilgotność liści
- Promieniowanie słoneczne
Model ten jest zasadniczo taki sam jak poprzedni, z kluczową różnicą polegającą na uwzględnieniu promieniowania słonecznego. Gdy wskaźnik ryzyka przekracza 80%, należy rozważyć strategie kontroli: połączyć modelowanie okresu ryzyka z monitorowaniem inokulum grzybów.
Model mączniaka prawdziwego Leveillula Taurica
Potrzebne czujniki:
- Temperatura powietrza (średnia, min., maks.)
- Wilgotność względna
- Wilgotność liści
Model ten opiera się na model prognozy opracowany przez Uniwersytet Kalifornijski w Davis. Korzystne warunki dla mączniaka prawdziwego są określane na podstawie temperatury, wilgotności względnej i wilgotności liści i są przedstawione na pierwszym wykresie. Na tej podstawie podawana jest kolejna ocena choroby i zalecenia dotyczące opryskiwania.
Literatura:
Jacob, D., David, D. R., Sztjenberg, A., & Elad, Y. (2008). Conditions for development of powdery mildew of tomato caused by Oidium neolycopersici. Fitopatologia, 98(3), 270-281.
Jacob, D., David, D. R., & Elad, Y. (2007). Biology and biological control of tomato powdery mildew (Oidium neolycopersici). BIULETYN IOBC WPRS, 30(6/2), 329.
Fletcher, J. T., Smewin, B. J., & Cook, R. T. A. (1988). Mączniak prawdziwy pomidora. Patologia roślin, 37(4), 594-598.
Jones, H., Whipps, J. M., & Gurr, S. J. (2001). Grzyb mączniaka prawdziwego pomidora Oidium neolycopersici. Molekularna patologia roślin, 2(6).
Septoria plamistość liści
Patogen
Septoria lycopersici to patogen grzybowy odpowiedzialny za Septoria leaf spot, powszechną i niszczycielską chorobę atakującą rośliny pomidora na całym świecie. Grzyb zimuje głównie na zainfekowanych resztkach roślinnych, takich jak opadłe liście i łodygi, a także na niektórych chwastach psiankowatych, takich jak psianka. Wiosną, w sprzyjających warunkach, grzyb wytwarza zarodniki, które są rozpraszane przez wiatr i deszcz, prowadząc do nowych infekcji. Patogen może infekować rośliny pomidora na każdym etapie rozwoju, przy czym objawy zwykle pojawiają się na dolnych liściach po zawiązaniu pierwszych owoców.
Infekcji i rozwojowi choroby sprzyjają ciepłe, mokre i wilgotne warunki. Optymalne temperatury dla rozprzestrzeniania się S. lycopersici wynoszą od 15°C do 27°C, w połączeniu z wysoką wilgotnością względną i wydłużonymi okresami zwilżenia liści. Takie warunki środowiskowe sprzyjają uwalnianiu i rozprzestrzenianiu się zarodników, co może prowadzić do szybkiego postępu choroby, zwłaszcza w dłuższych okresach wilgotnej pogody.
Symptomy
Początkowe objawy Septoria leaf spot objawiają się jako małe, okrągłe zmiany o średnicy około 1/16 do 1/4 cala na starszych, dolnych liściach pomidora. Plamy te mają ciemnobrązowe brzegi z brązowymi lub szarymi środkami i często zawierają małe czarne owocniki znane jako piknidia, które są diagnostyczne dla choroby. W miarę jak zmiany stają się coraz liczniejsze, porażone liście mogą żółknąć, następnie brązowieć, a ostatecznie więdnąć i obumierać, prowadząc do znacznej defoliacji. Chociaż grzyb infekuje głównie liście, może czasami wpływać na łodygi i, rzadko, na owoce. Poważna defoliacja spowodowana Septoria leaf spot osłabia roślinę, zmniejsza zdolność fotosyntezy i wystawia owoce na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, zwiększając ryzyko oparzeń słonecznych. Nie tylko obniża to jakość owoców, ale także zmniejsza ogólną wydajność. Wdrożenie zintegrowanych strategii ochrony przed szkodnikami, takich jak płodozmian, usuwanie zainfekowanych resztek roślinnych i stosowanie oprysków grzybobójczych, ma zasadnicze znaczenie dla kontroli rozprzestrzeniania się S. lycopersici i zminimalizowania jej wpływu na uprawy pomidorów
Model FieldClimate
Wymagane czujniki:
- Temperatura powietrza
- Wilgotność względna
- Wilgotność liści
Wilgotne warunki sprzyjają produkcji zarodników w temperaturach od 15°C do 27°C. Zarodniki te mogą rozprzestrzeniać się za pośrednictwem wiatru, wody, rąk, owadów i sprzętu. W wilgotnych warunkach zarodniki mogą wykiełkować w ciągu 48 godzin, a plamy na liściach pojawiają się w ciągu zaledwie pięciu dni, po czym następuje produkcja nowych zarodników. Długotrwała rosa i deszczowa pogoda dodatkowo przyspieszają rozwój choroby. Zwiększone ryzyko infekcji jest monitorowane za pomocą FieldClimate.com, gdzie rosnące krzywe infekcji wskazują na sprzyjające warunki. Gdy infekcja osiągnie 100%, należy natychmiast wdrożyć lecznicze środki ochrony roślin.
Literatura:
University of Illinois Extension. (n.d.). Septoria plamistość liści pomidora, Septoria lycopersici.
Ogród Botaniczny Missouri. (n.d.). Septoria plamistość liści pomidora.
NC State Extension Publications. (n.d.). Septoria plamistość liści pomidora.
EN 
DE 
IT 
ES 
FR 
PT 
RU 
UA 
PL 
TR 
HU 
CS 
RO