Późna zaraza ziemniaka powodowana przez Phytophtora infestans to jedna z najbardziej wyniszczających chorób roślin. Doprowadziła do głodu i emigracji, gdy pojawiła się w Europie. Jest to jedna z najważniejszych chorób, dlatego też dostępne są liczne modele do niej. P. infestans jest obowiązkowym pasożytem. Może żyć tylko w zielonej tkance swoich gospodarzy. Ważnymi gospodarczo roślinami, które są jego żywicielami są ziemniak, pomidor i jajczarnia. W chłodnym klimacie podczas zimy patogen nie znajdzie zielonej tkanki i musi hibernować w zainfekowanych bulwach lub w swoich owocnikach - oosporach. Oospory powstają tylko w miejscach, w których dwa różne typy godowe P. infestans są obecne. Jest to odnotowywane w Europie od ostatnich 25 lat. Jeszcze większe znaczenie ma hibernacja w zainfekowanych bulwach pozostawionych na polu jako samosiewy z powodu zbyt małej wielkości lub z innych powodów lub zawilgoconych na polu jako odpady z przechowywania ziemniaków.

Nowsze metody laboratoryjne pozwoliły nam sprawdzić, czy w sadzonkach ziemniaka nie ma utajonych zakażonych bulw. Pokazało to, że musimy się tego spodziewać w nasionach ziemniaka. Ilości, z jakimi musimy się spodziewać utajonych zakażonych nasion, zależą od epidemii zarazy w ostatnim sezonie w rejonie produkcji nasion.

P. infestans wzrost jak inne oomycetes w przestrzeni międzykomórkowej swoich gospodarzy. Wzrost systemiczny jest wymuszony przez wysoką wilgotność względną i wysoką zawartość wody w glebie lub niską zawartość tlenu w glebie. Rośliny utworzone z bulw zakażonych latentnie lub objawowo wykazują przedłużony wzrost systemiczny w okresach z zaleganiem wody. Rano podczas takich okresów i po nich można znaleźć kiełki ziemniaków pokryte białymi sporangiami. Sporangia u oomycetes powstają przy braku światła, jeśli wilgotność względna i temperatura są wystarczająco wysokie. Za P. infestans Tworzenie sporangiów będzie miało miejsce w noce o wilgotności względnej wyższej niż 90% i temperaturze cieplejszej niż 10°C. Sporangia mogą być roznoszone przez deszcz lub wiatr.

W literaturze można znaleźć informacje o sporandiach kiełkujących i infekujących podobnie jak konidia. Sporandia u oomycetes kiełkują zazwyczaj za pomocą zarodników, które są ruchliwe w wolnej wodzie. Zarodniki płyną do korytka stomijnego, gdzie infekują żywiciela. Jim Deacon z Instytutu Biologii Komórkowej i Molekularnej Uniwersytetu w Edynburgu stwierdził, że w temperaturze 12°C i niższej większość sporangiów uwalnia zoospory, natomiast w temperaturze wyższej niż 20°C większość sporangiów kiełkuje jak konidia z rurkami zarodkowymi. Dlatego też zakażenie P. infestans w chłodnym klimacie jest najprawdopodobniej ograniczona przez obecność wolnej wilgoci, którą może dawać rosa w noce o wilgotności względnej większej niż 90% potrzebna do tworzenia się sporangiów. Większych infekcji należy się spodziewać w przypadku deszczu, który rozprowadza zarodniki po polu ziemniaków i prowadzi do wykładniczego wzrostu liczby zakażonych roślin.

W silnie zakażonych roślinach patogen rozwija się systemicznie do wszystkich organów rośliny, w tym do bulw. W sytuacjach silnej presji choroby liście ziemniaka muszą być zabite herbicydem, aby uniknąć infekcji bulw.

Mimo, że Fieldclimate wspiera wiele modeli do prognozowania zarazy późnej, zalecamy stosowanie 3 modeli dla tej choroby.
Prosta zasada przewidywania pierwszego oprysku: Gdy przez 3 dni nie mogłeś wejść na swoje pole ziemniaczane z powodu przedłużających się deszczów, natychmiast rozpocznij oprysk, w miarę możliwości stosując mieszankę leczniczą.
Użyj Phytophthora infestans Model Infection Prediction w celu potwierdzenia możliwych terminów infekcji.
Wykorzystaj model NoBlight do określenia oprysków fungicydami zapobiegawczymi.

Model negatywnego rokowania według Schrödtera i Ullricha

Negatywna prognoza oznacza, że NIE należy opryskiwać, dopóki prognoza odpowiada na pytanie o obecność patogenu na polu na NIE. To wyjaśnia termin prognoza negatywna. Negatywna prognoza Schrödtera i Ullricha została opublikowana w 1972 roku. Wykorzystuje ona temperaturę, wilgotność liści lub wysoką wilgotność względną i deszcz do oceny rozprzestrzeniania się patogenu na polu ziemniaka.

Modelowanie zakażenia przez Pythophthora infestans
Wartość w zakresie od 0 do 400 wskazuje na propagację P. infestans w terenie. Wartość ta wzrasta, gdy temperatura powietrza mieści się w przedziale od 15°C do 20°C, gdy wilgotność względna jest wyższa niż 70%. Szybciej wzrasta przez cały czas, jeśli wilgotność względna jest wyższa niż 90% i występują opady atmosferyczne lub jeśli liście są mokre przez ponad 4 godziny. Jeśli taka sytuacja trwa dłużej niż 10 godzin to wzrost jest większy. Podczas gdy oryginalny model definiuje początek obliczeń wraz z pojawieniem się ziemniaka na danym polu, zmieniliśmy początek obliczeń na zasadę opartą na temperaturze, upewniając się, że dokonamy obliczeń, gdy tylko pierwszy możliwy ziemniak wyrośnie. W przypadku ziemniaka, obliczenia będą wykonywane, gdy temperatura od 10:00 do 18:00 będzie wyższa niż 8°C, a temperatura w nocy nie będzie niższa niż 2°C.

Interpretacja wyników w FieldClimate
Schrödter i Ullrich określają wartość 150, która odpowiada występowaniu choroby na polu 0,1%. Wartość 250 odpowiada występowaniu choroby na poziomie 1%. Sugerują oni, że po roku z niską presją zarazy późnej na obszarze produkcji nasion nie ma potrzeby wykonywania oprysków przed osiągnięciem wartości 250. Jeśli trzeba założyć większą ilość inokulum opryski należy rozpocząć od wartości 150. Negatywna prognoza była stosowana z dużym powodzeniem od 1972 roku do lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Był to czas, w którym nie stwierdzono odporności na Metalaxyl. Pierwszym opryskiem w tych latach był zwykle Metalaxyl i dzięki niemu pole mogło być oczyszczone z P. infestans. Obecnie na dużych obszarach występuje odporność na ten związek i nie mamy żadnego fungicydu wykazującego podobny efekt oczyszczania. Na obszarach, gdzie ziemniak pod osłonami jest uprawiany obok ziemniaka na otwartym polu, sugerujemy rozpoczęcie oprysków zaraz po usunięciu folii z uprawy pod osłonami. Choroba może rozwijać się pod folią, a po jej usunięciu uprawy pod osłonami staną się źródłem inokulum.

P. infestans rośnie systemicznie wewnątrz kiełka młodego ziemniaka. Ma to znaczenie, jeśli mamy utajone zakażone nasiona ziemniaka. Wzrostowi systemicznemu sprzyja nadmierne nasycenie gleby wodą. Aby móc otrzymywać informacje o nasyceniu gleby wodą proponujemy zastosowanie czujników znaków wodnych. Znaki wodne są bardzo ekonomiczne i bardzo pomocne przy nawadnianiu ziemniaków. Jeżeli po wschodach mamy kilkugodzinny okres, w którym napięcie wody w czujniku znaku wodnego jest poniżej 10 cBar (100mBar) i powyżej 10°C temperatury powietrza musimy założyć dobre warunki do systemicznego rozwoju patogenu i musimy rozpocząć opryski przeciwko zarazie późnej. Na wykresie widać rosnące porażenie przez P. infestans osiągając wartość 150 w dniu 6 czerwca (Negativ Prognose Stufe) i wartość 250 w dniu 26 czerwca (= Negativ Prognose Stufe, zielona linia). Pomiary ochronne powinny być uwzględnione w zależności od historii (inokulum, presja zarazy późnej w poprzednim roku).

Model zakażenia późną zarazą FRY

Potrzebne czujniki: Opady, wilgotność liści, wilgotność względna i temperatura

W.E.FRY (1983) opublikował swoją pracę dotyczącą infekcji ziemniaków o różnym poziomie podatności przy różnych okresach wilgotności względnej wyższej niż 90% lub wilgotności liści i temperatur. Na podstawie tych wyników opracował model infekcji dla zarazy późnej w ziemniaku, a w następnym kroku model do oszacowania właściwego odstępu między opryskami dla fungicydu klorantonil (Bravo).

Odmiany podatne mogą zostać zainfekowane w krótszym okresie wilgotności, a nasilenie choroby będzie większe. Natomiast odmiany średnio podatne i odporne potrzebują dłuższego okresu wilgotności lub cieplejszych temperatur, aby zostać zainfekowane, a nasilenie choroby jest mniejsze.

Dla odmian podatnych maksymalna ocena okresu infekcji może wynosić 7, podczas gdy dla odmian średnio podatnych może wynosić 6, a dla odmian odpornych tylko 5. W ten sam sposób ocena odstępu między opryskami jest uzależniona od poziomu podatności odmiany. Oprysk jest konieczny, jeśli od ostatniego oprysku minęło więcej niż 6 dni, a skumulowane jednostki zarazy przekraczają: 30 dla odmian podatnych, 35 dla odmian średnio podatnych i 40 dla odmian średnio odpornych. Model ten można uznać za określany jako SIM. Model SIM może być wykorzystany również do oszacowania pierwszego oprysku. Pierwszy oprysk byłby właściwy, gdyby przekroczone zostały progi 30, 35 lub 40 skumulowanych wartości nasilenia choroby. Model ten może być stosowany również na obszarach z ciągłą uprawą ziemniaków lub pomidorów.

Model ten jest bardzo przydatny do oszacowania, czy potrzebny jest nowy oprysk. Możemy zacząć kumulować jednostki Fry od daty ostatniego oprysku. Jeśli skumulowana wartość przekroczy próg, będziemy musieli wykonać ponowny oprysk.

W FieldClimate infekcje trzech klas ostrości odmian ziemniaka Susceptible, Moderate i Resistent są przedstawione za pomocą krzywej infekcji. Po osiągnięciu 100% infekcji warunki do infekcji przez P. infestans były optymalne. W tym przykładzie widzimy dobre warunki do infekcji na początku maja, ale odmiany (zwłaszcza umiarkowane i odporne) nie zostałyby zainfekowane, ponieważ godziny wysokiej wilgotności względnej były zbyt krótkie.

Literatura:

• Fry, WE, AE Apple & JA Bruhn (1983). Evaluation of potato late blight forecasts modified to incorporate host resistance and fungicide weathering. Phytopathology 73:1054-1059.
• Fry, WE, AE Apple & JA Bruhn (1983). Evaluation of potato late blight forecasts modified to incorporate host resistance and fungicide weathering. Phytopathology 73:1054-1059.

Połączenie negatywnego rokowania i zakażenia Fry

Połączyliśmy model negatywnego rokowania według Schrödtera i Ullricha z oceną odstępu między opryskami według modelu FRY, co nazwaliśmy NegFry. Ta kombinacja jest z powodzeniem stosowana w Danii i Europie Północnej.

Model negatywnej prognozy określa termin pierwszego oprysku w zależności od presji ostatniego roku, a próg 150 lub 250 jest stosowany dla pierwszego oprysku przeciwko późnej zarazie. Ten pierwszy oprysk można jeszcze wykonać produktem zawierającym Metalaxyl, wiedząc, że przy pierwszym i jedynym zastosowaniu Metalaxylu możemy oczekiwać skuteczności od 75% do 80%. Wszystkie następne opryski będą wykonywane preparatami zapobiegawczymi. Może to być Mancozep lub Chlorthalonil.

W Holandii i Belgii podjęto dyskusję, aby w ogóle nie stosować produktów zawierających Metalaxyl. W tym przypadku wykorzystanie negatywnej prognozy do oszacowania daty pierwszego oprysku może być problematyczne. Jako alternatywne rozwiązanie sugerowalibyśmy na obszarach z zakrytymi wczesnymi ziemniakami rozpoczęcie oprysku w momencie usunięcia folii z wczesnych ziemniaków. Na obszarach, gdzie nie ma wczesnych ziemniaków sugerujemy użycie czujnika znaku wodnego, aby wykryć sytuację związaną z zaleganiem wody. Gdy temperatura otoczenia jest wyższa niż 10°C, a napięcie wody mniejsze niż 10 cBar (100 mBar) przez kilka godzin, należy spodziewać się systemowego wzrostu patogenu, począwszy od utajonych, zainfekowanych bulw nasiennych. Pędy tych ziemniaków w ciągu nocy zostaną pokryte sporangiami i epidemia rozpocznie się z siłą. Po wystąpieniu pierwszej sytuacji związanej z wodą w temperaturze powyżej 10°C należy rozpocząć program oprysków zapobiegawczych.

Model NoBlight

Late Blight Prediction in Maine - wykorzystywane do kierowania inicjacją i kolejnymi aplikacjami fungicydów do zwalczania późnej zarazy ziemniaka opracowane przez Stevena B. Johnsona, specjalistę ds. upraw Extension, UNIVERSITY OF MAINE COOPERATIVE EXTENSION.

Potrzebne czujniki: Opady, wilgotność względna i temperatura

Zwalczanie zarazy późnej w Maine zależy od właściwego zastosowania - czasu, dawki i pokrycia materiałów ochronnych. Zastosowanie modeli prognostycznych może pozwolić na zwalczanie zarazy późnej przy mniejszej liczbie i terminowym stosowaniu środków chemicznych, co pomoże kontrolować koszty i ograniczyć ich wprowadzanie do środowiska.

Ocena możliwości wystąpienia zarazy późnej: Aplikacje fungicydów do zwalczania zarazy późnej powinny być oparte na warunkach pogodowych, a nie na kalendarzu. W większości lat, program oparty na kalendarzu, stosujący fungicydy co tydzień, może rozpocząć stosowanie fungicydów wcześniej niż jest to potrzebne. W wielu latach, część sezonu wegetacyjnego może wymagać stosowania fungicydów częściej niż raz w tygodniu, podczas gdy inne części sezonu wegetacyjnego mogą wymagać stosowania fungicydów rzadziej niż raz w tygodniu. Stosowanie materiałów do zwalczania zarazy późnej powinno być oparte na modelu predykcyjnym, aby było skuteczne i efektywne.

W Maine potencjał pojawienia się zarazy późnej jest przewidywany za pomocą wartości nasilenia. Wartości nasilenia oparte są na warunkach pogodowych i kumulują się, gdy są one odpowiednie dla rozwoju patogenu. Warunki środowiskowe sprzyjające rozwojowi zarazy późnej są na ogół łagodne i wilgotne.

Różnica między NoBlight a Blitecast

"Blitecast", (forma modelu NoBlight), który wykorzystuje model Wallina do akumulacji wartości dotkliwości. Wartości dotkliwości Wallina są wyprowadzane z różnych kombinacji godzin o wilgotności względnej 90 procent lub większej i średniej temperatury w tych okresach. Czas trwania ciągłych okresów wilgotności względnej wynoszącej 90 procent lub więcej jest śledzony i obliczana jest średnia temperatura w tych okresach. Wartości dotkliwości są przypisywane na podstawie tych pomiarów i obliczeń i są kumulowane. Pierwsze wystąpienie późnej zarazy jest przewidywane siedem do dziesięciu dni po zgromadzeniu 18 wartości nasilenia. Model NoBlight rozpoczyna akumulację wartości dotkliwości od 50 procent wschodów roślin.

NoBlight, podobnie jak Blitecast, ważą wilgotność względną bardziej niż opady deszczu w przewidywaniu terminu aplikacji. Interwał opryskiwania staje się krótszy wraz z nagromadzeniem 25 mm (1,18 cala) deszczu w ciągu poprzednich siedmiu dni przy tej samej liczbie skumulowanych wartości nasilenia. NoBlight różni się od Blitecast w zakresie akumulacji wartości nasilenia w oparciu o wilgotność względną. NoBlight nie przestaje gromadzić sprzyjających warunków, gdy wilgotność względna spada poniżej 90 procent. Blitecast używa 76,5 procent wilgotności względnej do przerwania akumulacji sprzyjających warunków infekcji.

Zazwyczaj, to dodaje pół godziny lub więcej na typowych Wallin godzinach. Zazwyczaj jest to okres rosy rano w Maine latem. Co ważniejsze, nie przerywa to akumulacji sprzyjających warunków, gdy wilgotność względna spada do 88% przez pewien okres czasu. W efekcie wartości dotkliwości zgromadzone przez NoBlight są bardziej konserwatywne niż wartości dotkliwości Wallina. Trzy oddzielne sześciogodzinne okresy wilgotności względnej większej niż 90 procent nie będą gromadzić żadnych wartości dotkliwości.

Jednakże 18-godzinny okres wilgotności względnej przekraczającej 90 procent spowoduje kumulację wartości nasilenia, w zależności od średniej temperatury w tym okresie (3 wartości nasilenia przy 18,3 °C (65°F), 2 przy 13,3 °C (56°F), 1 przy 10 °C (50°F) i 0 przy 4,4 °C (40°F) lub 29,4 °C (85°F)). Po osiągnięciu 18 wartości nasilenia po wschodach, zaleca się zastosowanie ochronnej aplikacji fungicydów. Po tym czasie zalecana częstotliwość stosowania opiera się na dodatkowym nagromadzeniu wartości nasilenia w ciągu poprzednich siedmiu dni w sposób opisany w tabeli 2. Zabiegi fungicydowe w celu zapobieżenia wystąpieniu zarazy późnej należy rozpocząć natychmiast, jeśli choroba rozwija się z nasion lub w inny sposób została zauważona na polu lub pobliskich polach.

Jak w przypadku każdego modelu, NoBlight nie jest lepszy niż dane, które analizuje. Wartość modelu predykcyjnego polega na dostarczeniu użytkownikowi wiarygodnego oszacowania, kiedy warunki sprzyjają rozwojowi późnej zarazy, a kiedy nie. Model dostarcza pewnych wskazówek dotyczących tego, kiedy hodowca może wydłużyć odstępy między opryskami przy minimalnym ryzyku, a także kiedy odstępy między opryskami muszą zostać skrócone, ponieważ uprawa jest zagrożona.

Okresy Smitha do przewidywania późnej zarazy ziemniaka

Potrzebne czujniki: Temperatura powietrza, wilgotność względna

Biologiczne podstawy modelu: Phytophtora infestans mogą rosnąć, jeśli temperatura jest niższa niż 10°C. Ale w tej temperaturze sporulacja będzie prawie żadna. Dlatego potrzebuje wilgotnego okresu z temperaturą wyższą niż 10°C, aby uzyskać rozsądną sporulację. Zakażenie Phytophtora infestans potrzebuje wolnej wilgoci. W dłuższych okresach wysokiej wilgotności względnej bardzo prawdopodobne jest występowanie wolnej wilgoci w postaci deszczu lub rosy.

Co to jest okres Smitha? Dwa kolejne dni z temperaturą minimalną 10°C i 10 godzinami wilgotności względnej wyższej niż 90% pierwszego dnia oraz 11 godzinami wilgotności względnej wyższej niż 90% drugiego dnia to Okres Smitha. Jeśli kryteria dla pierwszego dnia są spełnione, a drugiego dnia osiągnie się 10 godzin wilgotności względnej wyższej niż 90% oznacza to, że 90% okresu Smitha lub Near Smith.

Interpretacja
Okresy Smitha lub bliskie Smithowi wskazują na okresy, w których klimat jest bardzo korzystny dla tej choroby. Model wskazuje na okresy z bardzo dużym ryzykiem wystąpienia tej choroby. Doświadczenie: Jest to model empiryczny wykazujący bardzo dobre wyniki w Wielkiej Brytanii gdzie jest stosowany również jako prognoza negatywna. Tak długo jak jest zimno przez 2 wilgotne dni z temperaturą zawsze wyższą niż 10°C nie jest potrzebny żaden oprysk. Model ten jest ważny tylko tam, gdzie wzrost temperatury podczas wiosny jest bardzo stabilny (klimat oceaniczny).

Literatura:

• Smith, L. P. 1956. Prognozowanie zarazy ziemniaka przez kryteria wilgotności 90%. Plant Pathology 5:83-87 (model podstawowy).
• Hims, M. J., M. C. Taylor, R. F. Leach, N. J. Bradshaw, and N.V. Hardwick, 1995. Field testing of blight risk prediction models by remote data collection using cellphone analogue networks, p. 220-225 In: Phytophthora infestans 150: European Association for Potato Research (EAPR)-Pathology Section Conference, held in Trinity College, Dublin, Ireland, September 1995 to mark the one hundred and fiftieth anniversary of the first record of potato blight in Ireland and the subsequent famine. L. J. Dowley, et al. (Eds). Boole Press, Ltd. Dublin. pp. 220-225.

Model WinstelCast dla P. infestans

Zmienne wejściowe:
Środowisko: temperatura, wilgotność względna.
Obliczono: Średnia dobowa, minimalna i maksymalna temperatura, godziny z temperaturą większą niż 10°C i wilgotnością względną większą niż 90%.

Model ten składa się z dwóch faz. Faza 1 przewiduje infekcję, która jest przewidywana po spełnieniu następujących wymagań: Po tym, jak średnia dzienna temperatura wynosi od 10°C do 23°C, a następnie występuje 10 lub więcej godzin temperatury większej niż 10°C i wilgotności względnej większej niż 90% (takie okresy są uważane za tożsame z wilgotnością liści). Faza 2 wyznacza kryteria dla rozwoju patogenów. Faza 2 występuje, gdy maksymalna temperatura dzienna przez dwa kolejne dni wynosi od 23°C do 30°C. Faza 2 musi wystąpić co najmniej 24 godziny, ale nie później niż 10 dni po fazie 1.

Zabiegi należy rozpocząć, gdy wystąpi faza 1, a po niej faza 2. Należy pamiętać, że model ten został opracowany dla wczesnych odmian ziemniaka!

Literatura:

• Opracował Winstel, K. 1993. Kraut- und Knollenfaule der Kartoffel eine neue Prognosemoglichkeit-sowie Bekämpfungsstrategien. Med. Fac. Landbouww. Univ. Gent, 58/3b.

Model BliteCast dla P. infestans

Potrzebny czujnik: Opady, temperatura, wilgotność względna, wilgotność liści

BLITECAST jest używany do modelowania pierwszej możliwej infekcji przez P. infestans
BLITECAST jest zintegrowaną komputerową wersją zarówno modelu Hyre'a jak i Wallina. Pierwsza część programu przewiduje pierwsze wystąpienie zarazy późnej 7-14 dni po pierwszej kumulacji 10 dni sprzyjających opadom według kryteriów Hyre'a lub kumulacji 18 wartości nasilenia według modelu Wallina. W drugiej części programu zaleca się opryski fungicydowe na podstawie liczby dni sprzyjających opadom i wartości nasilenia choroby zgromadzonych w ciągu poprzednich siedmiu dni. Kumulacja dni sprzyjających opadom i wartości nasilenia rozpoczyna się, gdy na polu ziemniaków widoczne są wyraźne zielone rzędy, a kończy się w momencie zabicia winorośli. Pierwszy oprysk jest zalecany w momencie pojawienia się pierwszej prognozy wystąpienia zarazy późnej. Kolejne opryski są zalecane zgodnie z regulowaną matrycą, która koreluje dni sprzyjające opadom z wartościami nasilenia choroby.

Próg dla zastosowań
Pierwszy oprysk zalecany jest w momencie pojawienia się pierwszej prognozy. Kolejne zabiegi opierają się na poniższej tabeli:
Matryca regulacyjna używana do powiązania wartości nasilenia i dni sprzyjających opadom oraz wygenerowania zaleceń dotyczących opryskiwania dla Blitecast.

Opis modelu:
Kumulacja wartości istotności przy użyciu systemu prognozowania zarazy późnej Wallina (Blitecast) Godziny RH > 90%

Średnia temperatura w okresie wilgotności względnej (RH) musi być 90% lub większa.
Oczekuje się, że późna zaraza pojawi się nie wcześniej niż w ciągu 1-2 tygodni po zgromadzeniu 18 SV, zaczynając od momentu pierwszego pojawienia się zielonej tkanki ze źródła inokulum późnej zarazy. Źródłem inokulum mogą być rośliny wyrastające z zainfekowanych bulw w stosie, ochotnicy wyrastający z zainfekowanych bulw, które przetrwały zimę lub zainfekowane bulwy nasienne. Najprawdopodobniej pierwsza zielona tkanka pojawi się z każdej kupy ziemniaków w twoim regionie, więc najlepiej użyć tej daty.

Podlewanie* może stworzyć na polu warunki sprzyjające rozwojowi zarazy późnej, których nie uwzględni monitor pogody. Nawadnianie, które rozpoczyna się, gdy liście są jeszcze mokre od rosy rano, lub trwa po opadnięciu rosy w nocy, przedłuża okres zwilżenia w danym dniu.

Literatura:

• Strona jest powoływana na http://www.ipm.ucdavis.edu/DISEASE/DATABASE/potatolateblight.html
• Krause, R. A., Massie, L. B., and Hyre, R. A. 1975. BLITECAST, komputerowa prognoza późnej zarazy ziemniaka. Plant Disease Reporter 59: 95-98.
• MacKenzie, D. R. 1981. Scheduling fungicide applications for potato late blight. Plant Disease 65: 394-399.
• MacKenzie, D. R. 1984. Blitecast in retrospect a look at what we learned. FAO Plant Protection Bulletin 32:45-49.

Model "Phytophtora infestans"

Obliczenia sporulacji rozpoczynają się w nocy przy wilgotności względnej powietrza powyżej 80%. Jeżeli dochodzi do sporulacji i pada deszcz, to obliczanie infekcji rozpoczyna się przy temperaturze powietrza od 10 do 30°C.
Obliczenia dotyczące sporulacji ustają, jeśli promieniowanie słoneczne jest powyżej 700, a wilgotność względna poniżej 40.
Obliczenia dotyczące zakażenia zatrzymują się, jeśli wilgotność względna spadnie poniżej 80%.
Wartości ciężkości obliczane są od 0 do 5 (jeśli stwierdzono zakażenie), przy czym 0: bardzo niskie ciśnienie i 5: wysokie ciśnienie.