Symptomy

Bakteryjne pęknięcia pojawiają się jako lekko zapadnięte, ciemne obszary na korze i mają wielkość od około 1 do 4 cali średnicy. Kora wokół raków może pękać. Płyn często sączy się i zasycha, pozostawiając biały proszek wokół lub nad zmianą. Zwykle kanarki pojawiają się i rozprzestrzeniają w górę w linii po jednej stronie pnia lub gałęzi. Pod powierzchnią ujawnia się zbutwiała, czerwonobrązowa kieszeń nekrotyczna, która może zawierać płyn. Ciemne smugi w drewnie rozchodzą się promieniście zarówno nad, jak i pod zmianami chorobowymi. Te nekrotyczne smugi znajdują się zwykle w korze lub ksylemie, ale czasami sięgają głębiej do środka gałęzi lub pni. Często choroba staje się nieaktywna, a rany po raku zamykają się, z tym że nad raną pozostaje płat kory.
Silnie porażone drzewa mogą mieć blade, skąpe liście i niskie plony na jednej gałęzi lub na całym drzewie, ale zdarza się to rzadko. Niekiedy nowo posadzone drzewa ulegają zahamowaniu z licznymi zmianami chorobowymi; nowe gałęzie mogą wyrastać z pąków poniżej porażonej części.

Źródło: UC. Wytyczne dotyczące zarządzania szkodnikami

Biologia

Xanthomonas arboricola jest tlenową, gram-ujemną bakterią.

Bakteria zimuje w przestrzeniach międzykomórkowych kory, floemu i ksylemu parenchymy drzewa brzoskwiniowego. Na śliwie i moreli w jednym sezonie powstają letnie kanty, które rozwijają się następnej wiosny i stanowią źródło inokulum. Również pąki śliw i opadłe liście są źródłem zimowania choroby bakteryjnej.

Wiosną bakterie zaczynają się namnażać i powodują pękanie epidermy - zmiany są widoczne i nazywane są rakiem wiosennym. Inokulum z tych kanarków to rozprzestrzeniane przez deszcz i wiatr i infekują zdrowe tkanki roślinne poprzez aparaty szparkowe. Na tych liściach rozwijają się zmiany chorobowe, które wydzielają bakterie i nazywane są infekcjami wtórnymi.

Kły letnie rozwijają się w zielonej tkance pędu, ale są zamknięte przez warstwę perydermy i w okresie letnim wysychają, co ogranicza żywotność bakterii - dlatego też kły letnie na śliwie i brzoskwini nie mają większego znaczenia jako miejsca zimowania i początkowych infekcji w następnym sezonie. Na ogół to właśnie późne infekcje pędów, występujące właśnie w czasie deszczu i podczas opadania liści jesienią, stanowią podstawowe źródło inokulum dla następnej wiosny.

Modelowanie Xanthomonas arboricola

Czujniki: Temperatura powietrza, wilgotność względna, zwilżenie liści i opad atmosferyczny

W FieldClimate mamy trzy modele X. arboricola, w zależności od fazy rozwojowej rośliny/infekcja różnego materiału roślinnego (infekcja kwiatów, liści i owoców) oraz model rozmnażania.

Chorobie bakteryjnej sprzyjają m.in. ciepłe, umiarkowane pory roku z temperaturą 10-28°C, lekkie i częste opady deszczu z silnym wiatrem i rosą. Możliwe jest lokalne rozproszenie przez deszczówkę w sadach.

Klasy istotności zależy od inokulum (ubiegłoroczna epidemiologia, podatność odmiany i warunki pogodowe).

1. Modelowanie infekcji kwiatowych:
Temperatura od 15°C do 30°C, wilgotność liści większa niż 0.

Wykres: słaba, umiarkowana i silna infekcja 25 czerwca kwiatostanu został obliczony ze względu na długotrwały czas zwilżenia liści i temperaturę powyżej 18°C.

2. Modelowanie infekcji owoców i liści (dodatkowo opad jest niezbędny do stwierdzenia zakażeń):
Temperatura wynosi od 15°C do 30°C, opady są większe od 0, wilgotność liści większa od 0, nie ma nocy.

Również ten model rozdziela infekcje na słabe, umiarkowane i ciężkie w zależności od sumy opadów. . Słaba infekcja (temp. między 15 a 30°C, opady i zwilżenie liści) została wyznaczona 16 czerwca ze względu na opady i długi okres zwilżenia liści po nich oraz temperatury (10-17,5°C) w tym czasie. Nie obliczono infekcji umiarkowanej (suma opadów > 2 mm) (ale prawie 98% infekcji), jak również infekcji silnej (suma opadów > 5 mm) w tym czasie.

3. Indeks propagacji: Temperatura pomiędzy 15 a 30°C, wilgotność liści większa niż 0 lub wilgotność względna większa niż 80%. Wyzeruj wszystkie 48 godzin.